ASTROLOGIA - Jolanta Romualda G-Gołębiewska
https://jolanta-golebiewska.pl.tl

Wenus - część 1.

 
ASTRONOMICZNE FAKTY O WENUS.
 
Spis treści tego rozdziału:
- Położenie Wenus w Układzie Słonecznym
- Wielkość Wenus
- Wygląd Wenus
- Warunki na Wenus 
- Zachmurzona Wenus
- Powierzchnia Wenus
- Wulkany na Wenus
- Kratery na Wenus

 
Położenie i wędrówka Wenus w Układzie Słonecznym.
 
Wenus - druga planeta od Słońca w naszym Układzie Słonecznym, jest planetą leżącą najbliżej Ziemi.
Odległość Wenus i Słońca to około 108 milionów kilometrów (peryhelium - punkt najbliżej Słońca to 107 476 002 km, aphelium - punkt najdalej od Słońca to 108 941 849 km). Wszystkie orbity planet są eliptyczne, natomiast orbita Wenus jest najbardziej zbliżona do kołowej.
 
Odległość Wenus od Ziemi waha się od 40 do 259 milionów kilometrów. Kiedy Wenus znajduje się pomiędzy Ziemią a Słońcem, w położeniu znanym jako złączenie dolne, jest planetą najbliższą Ziemi, odległą o około 41 milionów km; planeta osiąga to położenie średnio co 584 dni (można powiedzieć, że Wenus „dogania” Ziemię na orbicie wokół Słońca co 584 dni). Ciekawym zjawiskiem związanym z orbitą Wenus i jej okresem rotacji jest to, że 584-dniowy średni odstęp czasu między kolejnymi zbliżeniami do Ziemi jest niemal dokładnie równy pięciu słonecznym dniom Wenus (dzień słoneczny trwa na Wenus 117 dób ziemskich).
Według Wikipedii:
"Orbita Wenus jest lekko nachylona w stosunku do ziemskiej, dlatego gdy przechodzi ona między naszą planetą a Słońcem, zwykle nie przesłania jego tarczy. Przejście Wenus na tle tarczy Słońca (tranzyt Wenus) ma miejsce, gdy jej koniunkcja ze Słońcem wypada w momencie przejścia przez płaszczyznę orbity Ziemi. Takie tranzyty powtarzają się w cyklach trwających 243 lata. W trakcie każdego cyklu są cztery tranzyty, w odstępach 121,5, 8, 105,5 i 8 lat. Ostatnie dwa tranzyty nastąpiły w czerwcu 2004 roku i w czerwcu 2012 roku. Poprzednie dwa tranzyty nastąpiły w grudniu 1874 roku i grudniu 1882 roku. Kolejne dwa nastąpią w grudniu 2117 roku i grudniu 2125 roku."

 
"Tranzyty Wenus miały duże znaczenie astronomiczne, ponieważ pozwoliły określić odległość Ziemi od Słońca, a tym samym rozmiary całego Układu Słonecznego. Dotarcie przez Jamesa Cooka do wschodniego wybrzeża Australii w 1771 roku było konsekwencją wyprawy na Tahiti, podjętej w 1768 roku w celu obserwacji tranzytu Wenus." - Wikipedia
 

 
Poniżej - prawie 4-minutowe video
przedstawiające tranzyt Wenus na tle Słońca w czerwcu 2012 roku.

 

W związku z tym, że Wenus jest bliżej Słońca niż Ziemia, zawsze jest ona widoczna w niewielkiej odległości od niego. Wenus nigdy nie oddala się od Słońca na więcej niż 48 stopni (dokładnie: 47,8 stopnia). Z tego względu w horoskopie może ona znajdować się w tym samym znaku Zodiaku, w którym jest Słońce danej osoby, w znaku następnym lub poprzedzającym znak Słońca, ewentualnie w odległości dwóch znaków od znaku Słońca (każdy znak Zodiaku liczy po 30 stopni).
 
W moim urodzeniowym horoskopie Wenus zajmuje bardzo ciekawą pozycję; jest - jak określa to astrologia - "w sercu Słońca", a więc moja urodzeniowa Wenus znajduje się w ścisłej koniunkcji z moim urodzeniowym Słońcem, różnica wynosi około dwóch minut (za planetę będącą w sercu Słońca =  w Cazimi, uważa się taką, która położona jest w odległości maksimum 17 minut kątowych od niego).  Można powiedzieć, iż w chwili moich narodzin Słońce było w miłosnym uścisku z Wenus :-D. [Wenus jest ważną planetą w moim horoskopie, jest dyspozytorką aż trzech moich domów - 10 domu, jak też 5 i 6.]
Wenus w sercu Słońca ma w swym horoskopie Oprah Winfery.
Koniunkcja Wenus ze Słońcem - nów Wenus - jest początkiem jej cyklu, w czasie którego droga Wenus zaznacza na niebie gwiazdę pięcioramienną (jeśli ktoś woli: pentagram).
 
Poniżej jest animacja -
Wenus wyznaczająca kosmiczny pentagram podczas swoich tranzytów.
[źródło: http://www.lunarplanner.com/HCpages/Venus.html KLIK]


 
Doba słoneczna trwa na Wenus 117 dób ziemskich (czyli dla obserwatora na powierzchni Wenus między kolejnymi wschodami Słońca mija 117 dni ziemskich).
Wenus obraca się co 243 dni ziemskie.
Wenus okrąża Słońce w ciągu 225 dni ziemskich (czyli rok na Wenus trwa 225 ziemskich dni).
Dobowy obrót Wenus odbywa się w kierunku przeciwnym do ruchu planety po orbicie dookoła Słońca (a więc Wenus obraca się w kierunku przeciwnym niż prawie wszystkie pozostałe planety). 

_______________________________
 
Wielkość Wenus, podobieństwa do Ziemi.
 
Wenus jest prawie taka sama duża jak Ziemia; średnica Wenus wynosi 12 104 km, czyli wynosi ona 0,95 x średnica Ziemi, a masa Wenus to 0,81 x masa Ziemi. 

Poniżej jest porównanie wielkości -
od lewej strony: Merkurego, Wenus i Ziemi.
[Zdjęcie ze strony Europejskiej Agencji Kosmicznej ESA
http://www.esa.int/ESA KLIK.]

 
Ze względu na podobieństwo do Ziemi, Wenus nazywana jest czasem "planetą bliźniaczą", "siostrzaną", albo "siostrą Ziemi". Niewiele można powiedzieć na temat struktury wewnętrznej Wenus. Jednak podobieństwa wielkości i gęstości między Wenus a Ziemią sugerują, że obie planety mają podobną budowę wewnętrzną, mają jądro, płaszcz i skorupę. Podobnie jak ziemskie, jądro Wenus jest przynajmniej częściowo płynne, ponieważ wnętrza obu planet ochładzają się w podobnym tempie.
Pole magnetyczne Wenus jest znacznie słabsze niż na Ziemi. Jest ono generowane przez oddziaływanie między jonosferą i wiatrem słonecznym, a nie w jądrze planety, tak jak w przypadku Ziemi. Magnetosfera Wenus w małym stopniu chroni atmosferę przed promieniowaniem kosmicznym.
Mimo, że Wenus i Ziemia formowały się w dość podobnych warunkach, to jednak ich ewolucja przebiegała inaczej.
 
Wenus nie posiada naturalnych księżyców,
choć pewna planetoida utrzymuje quasi-satelitarną relację z planetą
- patrz: ilustracja poniżej
(źródło - NASA).
 

_______________________________
 
Wygląd Wenus.
 
Wenus wydaje się nam bardzo jasna z powodu otaczających ją chmur, odbijających światło słoneczne. Często Wenus jest drugim po Księżycu najjaśniejszym obiektem na nocnym niebie. Rano (jako Gwiazdę Poranną) lub wieczorem (jako Gwiazdę Wieczorną) można ją zobaczyć gołym okiem.
Powierzchnia Wenus jest zawsze cała ukryta za obłokami. Gazowa powłoka Wenus została odkryta przez Łomonosowa w 1761 roku. 
 
Widok na Wenus wykonany przez sondę MESSENGER
podczas drugiego podejścia do Wenus (czerwiec, 2007 rok).
Najmniejsza odległość do planety wyniosła 338 km.
[zdjęcie - NASA]

 
Podobnie jak Księżyc czy Merkury, Wenus także wykazuje fazy. Osiąga pełnię gdy jest po przeciwnej stronie Słońca niż Ziemia; ma wtedy najmniejszą obserwowaną średnicę. Jej jasność następnie rośnie i osiąga maksimum w kwadrze. Później zamienia się w coraz węższy rogal, jednocześnie zwiększając swoje obserwowalne rozmiary. Gdy znajduje się między Ziemią a Słońcem, jest w nowiu. Dzięki istnieniu atmosfery, w teleskopach jest wówczas widoczny jasny pierścień rozproszonego w niej światła.
 

_______________________________
 
Warunki na Wenus.
 
Temperatura na Wenus wynosi około plus 437 - 500 stopni Celsjusza (temperatura powierzchni Wenus nie różni się znacznie między dniem i nocą, pomimo bardzo wolnych obrotów), a ciśnienie dochodzi do 100 atmosfer.
Powierzchnię planety otula bardzo gruba atmosfera; Wenus posiada najgęstszą atmosferę ze wszystkich planet skalistych w Układzie Słonecznym. Atmosfera Wenus jest oczywiście całkowicie odmienna od ziemskiej atmosfery i nie nadaje się do oddychania. Składa się ona w 97% z dwutlenku węgla, w 2% z azotu, a tlen stanowi najwyżej 0,1%.
Obecność dwutlenku węgla powoduje silny "efekt cieplarniany", przez co temperatura na powierzchni Wenus może sięgac do plus 500 stopni Celsjusza. To sprawia, że powierzchnia Wenus ma wyższą temperaturę niż powierzchnia Merkurego (temperatura powierzchni Merkurego waha się mniej więcej od -220 °C do + 420 °C,) mimo, że Wenus jest prawie dwukrotnie dalej od Słońca i tym samym otrzymuje tylko 25% energii słonecznej, która dociera do Merkurego. Często mówi się, że powierzchnia Wenus przypomina piekło.
Według Wikipedii: "Badania sugerują, że kilka miliardów lat temu atmosfera Wenus była bardziej podobna do ziemskiej, a na powierzchni prawdopodobnie występowały znaczne ilości wody w stanie ciekłym, ale odparowanie tych pierwotnych oceanów spowodowało lawinowo narastający efekt cieplarniany, aż do krytycznego poziomu gazów cieplarnianych w atmosferze."


 
_______________________________
 
Zachmurzona Wenus.
 
Na powierzchni Wenus jest w zasadzie dość ciemno - do powierzchni Wenus dociera zaledwie 1% światła słonecznego – podobnie jak w przypadku najgrubszych chmur na Ziemi. Wenus to wiecznie zachmurzona planeta; stałe zachmurzenie oznacza, że chociaż Wenus jest bliżej Słońca niż Ziemia, to jej powierzchnia nie jest dobrze oświetlona. Grube chmury (składające się głównie z dwutlenku siarki i kropli kwasu siarkowego) znajdują się ponad warstwą dwutlenku węgla. Chmury te odbijają około 60% światła słonecznego z powrotem w Kosmos, a także uniemożliwiają bezpośrednie obserwacje powierzchni planety w świetle widzialnym.
 
Jak podaje Wikipedia: "Chmury Wenus są zdolne do wytwarzania piorunów, podobnie jak chmury na Ziemi. Istnienie błyskawic, po raz pierwszy wykrytych przez radzieckie sondy Wenera, budziło kontrowersje. Dopiero w latach 2006-07 sonda Venus Express wyraźnie potwierdziła istnienie charakterystycznych fal elektromagnetycznych, wytwarzanych przez błyskawice. Częstość uderzeń piorunów na Wenus jest o połowę mniejsza niż na Ziemi. W 2007 r. sonda Venus Express odkryła także istnienie potężnego podwójnego wiru atmosferycznego na biegunie południowym."
 
Poniżej: chmury nad gorącą Wenus.
[Ilustracja ze strony Europejskiej Agencji Kosmicznej ESA
http://www.esa.int/ESA KLIK.]



 
_______________________________
 
Powierzchnia Wenus.
 
Mapy radarowe pokazują, że rzeźba powierzchni Wenus jest bardzo urozmaicona, są na niej:
a.) równiny; równiny wulkaniczne stanowią ok. 80% powierzchni (w tym 70% to równiny pokryte niskimi grzbietami, a pozostałe 10% jest gładkie lub pofalowane),
b.) wyżyny;
- jedna wielka wyżyna jest na północnej półkuli planety (jest to wyżyna o wielkości Australii, nazywa się ją Ishtar Terra, czyli Ziemią Isztar, babilońskiej bogini miłości),
- a druga, jeszcze większa, leży na południe od równika (ta wyżyna ma wielkość Ameryki Południowej, nazywa się ją Aphrodite Terra, czyli Ziemią greckiej bogini miłości Afrodyty,
- ponadto warto wspomnieć o wyżynnym obszarze magmowo-granitowym wielkości Skandynawii, o średnicy 1897 km - Alpha Regio (jest też Beta Regio); znajduje się tu owalne wzniesienie o nazwie Eve Corona,
c.) łańcuchy górskie;  najwyższe góry leżą na Ziemi Isztar, są to Góry Maxwella - Maxwell Montes (ich najwyższy szczyt znajduje się 11 km powyżej średniego poziomu powierzchni Wenus); góry te nazwano na cześć szkockiego fizyka i matematyka Jamesa Clerka Maxwella,
d.) kratery, doliny, rozpadliny, sieć spękań i uskoków; lista wszystkich (uderzeniowych i wulkanicznych) kraterów na Wenus jest pod linkiem http://pl.wikipedia.org/wiki/Lista_kraterów_na_Wenus KLIK,
e.) wulkany, które są unikalną cechą powierzchni na Wenus.
 
Poniżej widok na powierzchnię Wenus.
[Ilustracja ze strony Europejskiej Agencji Kosmicznej ESA
http://www.esa.int/ESA KLIK.]

 
Istnieją przypuszczenia, że w przeszłości na Wenus były oceany, tak jak na Ziemi, ale odparowały, gdy temperatura powierzchni wzrosła. Obecny suchy i pustynny krajobraz Wenus, tworzony jest przez pokryte pyłem skały. Woda w jej atmosferze najprawdopodobniej dysocjowała (mówiąc najprościej - "rozpadła się"), a ze względu na brak pola magnetycznego, wodór został wywiany w przestrzeń międzyplanetarną przez wiatr słoneczny. 
 
Niżej - górzysta powierzchnia Wenus.
[Ilustracja ze strony Europejskiej Agencji Kosmicznej ESA
http://www.esa.int/ESA KLIK.]

 
Poniżej widać płaskowyż Ovda Regio położony w pobliżu równika w zachodnim regionie Ziemi Afrodyty. Płaskowyż Regio zajmuje powierzchnię około 15 000 000 kilometrów kwadratowych.
Zdjęcia - NASA (z misji Magellana, 1993 rok
[http://www2.jpl.nasa.gov/magellan/images.html KLIK]


 
Według Wikipedii: "Ukształtowanie powierzchni Wenus było przedmiotem spekulacji aż do drugiej połowy XX wieku, gdy zostało zbadane przez sondy z programów Wenera [Wenera to mit. rzymskiej bogini miłości, czyli Wenus] i Magellan. Powierzchnia Wenus została ukształtowana przez zjawiska wulkaniczne, zachodzące w skali znacznie większej niż na Ziemi, a duże stężenie związków siarki w atmosferze wskazuje na trwającą ciągle aktywność wulkaniczną. Jednak brak obserwowanych przepływów lawy w okolicach odkrytych kalder [czyli zagłębień w szczytowej części wulkanów] pozostaje zagadką. Na planecie jest niewiele widocznych kraterów uderzeniowych, co wskazuje, że jej powierzchnia jest stosunkowo młoda – ma około 300-600 milionów lat. Nie ma śladów tektoniki płyt [czyli wędrówki płyt tektonicznych], prawdopodobnie dlatego, że jej skorupa jest zbyt sztywna, aby ulegać subdukcji bez obecności wody, która zmniejszyłaby jej lepkość [subdukcja polega na wciąganiu lub wpychaniu jednej płyty pod drugą]. Wenus może zamiast tego uwalniać wewnętrzne ciepło w okresowych zjawiskach gwałtownego przekształcenia powierzchni."
Uczeni uważają, że powierzchnia Wenus uległa odnowieniu w skali globalnej 300-600 mln lat temu, po czym zmalała aktywność wulkaniczna.
 
Niżej widać powierzchnię Wenus w regionie Eistla.
Zdjęcie - NASA (z misji Magellana, 1991 rok).


 
_______________________________
 
Wulkany na Wenus.
 
Na Wenus występuje wiele formacji pochodzenia wulkanicznego. Charakterystyczne są;
- farra, czyli wulkaniczne kopuły o płaskich szczytach (mają one od 20 do 50 km średnicy i 100-1000 m wysokości, a swym wyglądem przypominają naleśniki),
- novae, czyli gwiaździste systemy pęknięć rozchodzących się od jednego punktu,
- arachnoidy oraz korony, czyli twory złożone z promieniowych i koncentrycznych pęknięć, przypominające pajęcze sieci; krągłe pierścienie pęknięć niekiedy otoczone depresją. 
 
Niżej - widok na trzy wulkany na Wenus.
Są ona na nizinie  Guinevere Planitia.
Zdjęcie - NASA (z misji Magellana, 1992 rok).
[http://www2.jpl.nasa.gov/magellan/images.html KLIK]

 
Istnienie niemal płaskich wulkanów wskazuje, że zostały one utworzone z lawy o małej lepkości np. z lawy bazaltowej.
Wenus ma kilka razy więcej wulkanów niż Ziemia, na jej powierzchni jest co najmniej 167 ogromnych wulkanów, które mają ponad 100 km średnicy (zespół wulkanów o podobnej wielkości jest na Ziemi na Hawajach).
 
Niżej jest perspektywiczny widok na trzy wulkany na Wenus.
Znajdują się one w północno-zachodniej części Lavinia Planitia.
Zdjęcie - NASA (z misji Magellana, 1991 rok).
[http://www2.jpl.nasa.gov/magellan/images.html KLIK]

 
Na Wenus nadal istnieje aktywność wulkaniczna, według Wikipedii:
"Radzieckie sondy programu Wenera, Wenera 11 i Wenera 12 wykryły ciągły strumień piorunów, a lądownik Wenera 12 zarejestrował potężny grzmot wkrótce po wylądowaniu. Europejska sonda Venus Express potwierdziła częste występowanie błyskawic między chmurami w atmosferze Wenus.
Podczas gdy burzom na Ziemi towarzyszą opady deszczu, to na Wenus występują tylko opady kwasu siarkowego w górnych warstwach atmosfery, który odparowuje około 25 km ponad powierzchnią. Jednym z możliwych wyjaśnień istnienia piorunów jest to, że powstają one w chmurach wulkanicznego popiołu (zjawisko to występuje także na Ziemi). Inny argument pochodzi z pomiarów stężenia dwutlenku siarki w atmosferze - zaobserwowano jego dziesięciokrotny spadek w latach 1978 i 1986. Może to oznaczać, że jego koncentracja została wcześniej zwiększona przez dużą erupcję wulkanu."
 
Poniżej widać radarowy obraz wulkanu Ushas Mons,
ma on 2 km wysokości,
leży na południowej hemisferze Wenus.
Zdjęcie - NASA (z misji Magellana, 1993 rok).
[http://www2.jpl.nasa.gov/magellan/ KLIK]


 
 
___________________
 
Kratery na Wenus.
 
Na Wenus znajduje się ponad 1000 kraterów, które są rozmieszczone dość równomiernie na jej powierzchni. Około 85% wenusjańskich kraterów jest w idealnym stanie, co oznacza, że są one geologicznie młode. (Na Ziemi kratery uległy erozji, na Księżycu zostały zniszczone przez kolejne uderzenia, a na Wenus raczej nie uległy degradacji.) 
Kratery na Wenus mają średnice od 3 km do 280 km. Przy czym na Wenus nie występują kratery mniejsze niż 3 km, a to z tego względu, że lecące z Kosmosu obiekty o średnicy mniejszej niż 50 metrów są spowalaniane w gęstej atmosferze Wenus i spalają się przed dotarciem do powierzchni, a więc nie mogą tworzyć kraterów uderzeniowych. Tylko większe i duże obiekty mogą uderzyć o powierzchnię Wenus, tworząc w niej zagłębienia.
 
Niżej jest widok na wenusjański krater Dickinson w regionie Atalanta.
Ma on średnicę 69 km.
Zdjęcie - NASA (z misji Magellana, 1992 rok).
[http://www.jpl.nasa.gov KLIK]

 
Poniżej widać interesujący pół-krater, który znajduje się w szczelinie między Rhea i Theia Montes w Beta Regio. Został on utworzony przez uderzenie wielkiej planetoidy.Wschodnia połowa krateru została całkowicie zniszczona w czasie powstawania - formowania się doliny.
Zdjęcie - NASA (z misji Magellana, 1991 rok).
[http://www2.jpl.nasa.gov/magellan/images.html KLIK]

 
Przejście do kolejnego rodziału:
Wenus - część 2. NIE TYLKO ASTRONOMICZNE FAKTY O WENUS. KLIK

Poniżej: widok na pólnocny biegun Wenus. 
Zdjęcie - NASA (z misji Magellana, 1993 rok).
[http://www2.jpl.nasa.gov/magellan/images.html KLIK]


Poniżej: 4-minutowy filmik o Wenus (jęz. polski).



 




Teksty mojego autorstwa, które znajdują się na mojej stronie proszę wykorzystywać w celach niekomercyjnych, pod warunkiem
podania adresu mojej strony: astrolożka Jolanta Romualda Gałązkiewicz-Gołębiewska https://jolanta-golebiewska.pl.tl

MAPA STRONY (skrót):
PODRĘCZNIK ASTROLOGII PRAKTYCZNEJ - Jolanta Romualda Gałązkiewicz-Gołębiewska - ASTROLOGIA JAKO JĘZYK SYMBOLI - Jolanta Romualda Gałązkiewicz-Gołębiewska - Interpretacja horoskopu urodzeniowego - Interpretacja horoskopu prognostycznego - Interpretacja horoskopu porównawczego - Interpretacja horoskopu dziecka - Interpretacja horoskopu bez godziny urodzenia - Od czego zacząć naukę astrologii? - Żywioły w horoskopie - Jakości czyli krzyże w horoskopie - Polaryzacja czyli biegunowość znaków Zodiaku - Charakterystyka znaków Zodiaku - Hemisfery, czyli półkule w horoskopie - Kwadranty, czyli ćwiartki horoskopu - Domy, czyli sektory horoskopu - Ascendent - Władania, wygnania, wywyższenia i upadki planet- Znaczenie i klasyfikacja planet w astrologii- Merkury w 12 domu horoskopu - Mars w XII domu horoskopu - Gwiazdy stałe w astrologii - Reguły interpretacji astrologicznej - Tranzyty planet - Jaki kolor ma nasz Księżyc? - Jowisz i jego księżyce - Io, Kalisto, Europa i Ganimedes - Planeta karłowata Ceres i misja sondy Dawn - Lecę z misją NASA InSight na Marsa! - Pluton i misja sondy New Horizons - I LOVE PLUTO! - Aktualne zdjęcia oraz informacje z misji sondy New Horizons do Plutona i jego księżyca Charona - Czy na Plutonie jest ciemno? #Pluto Time - Jaki kolor ma Pluton? - Tranzyt Jowisza przez znak Wagi - Historia astrologii - astrologia w dawnej Polsce