[źródło: https://www.nasa.gov/nh/pluto-the-other-red-planet]

 

Pluton ma kolor brązowo-czerwony, a więc jest swego rodzaju drugą - po Marsie - "czerwoną planetą" (nawiasem mówiąc, z astrologicznego punktu widzenia Pluton jest "wyższą oktawą Marsa", a więc astrologowie widzą w Plutonie wiele symbolicznych podobieństw do Marsa). Jednak kolor Marsa ma związek z tlenkiem żelaza występującym na jego powierzchni, natomiast kolor Plutona jest prawdopodobnie spowodowany przez cząsteczki węglowodorów, które tworzą się, gdy promienie kosmiczne i słoneczne promieniowanie ultrafioletowe, wchodzą w interakcję z metanem znajdującym się w atmosferze Plutona i na jego powierzchni. 

 

Niżej po prawej stronie jest rzeczywisty kolor Plutona.

[Credits: NASA/JHUAPL/SWRI]

 

Eksperci od dawna uważali, że substancje generowane jako czerwonawy kolor słonecznego światła ultrafioletowego, zwane Lyman-alfa, uderzają w cząsteczki metanu (CH4) - gazu znajdujacego się w atmosferze Plutona, zasilając reakcje chemiczne, tworzące związki kompleksowe o nazwie tholiny. Tholiny spadają na grunt/ziemię, towrząc czerwonawą "maź"/nalot. Słowo tholin pochodzi od greckiego słowa tholos, które znaczy sepia.

Najnowsze pomiary z instrumentu Alice będącego na pokładzie sondy New Horizons, ujawniają, że rozproszony Lyman-alfa spada na Plutonie ze wszystkich kierunków przestrzeni międzyplanetarnej i jest wystarczająco silny, aby wyprodukować blask prawie tak samo silny, jak bezpośrednie promienie słońca. Dlatego  proces "zaczerwienienia" Plutona występuje nawet po stronie nocnej, gdzie nie ma światła słonecznego, a więc w środku zimy, kiedy Słońce przez dziesięciolecia jest poniżej horyzontu.
 

Tholiny zostały znalezione na innych ciałach w Układzie Słonecznym, w tym na Tytanie i Trytonie, największych księżycach Saturna i Neptuna. Tholiny mogą działać jako skuteczny ekran chroniący powierzchnię planety przed ultrafioletowym promieniowaniem (zabójczym dla żywych organizmów, a mogącym stanowić źródło energii dla najprostszych mikroorganizmów).
 

Naukowcy z laoratorium Uniwersytetu Johnsa Hopkinsa [Johns Hopkins University’s Hörst Laboratory] wyprodukowali złożone związki zwane t(h)olinami, które mogą dawać Plutonowi jego czerwoną barwę; patrz - zdjęcie poniżej [Credit: Chao He, Xinting Yu, Sydney Riemer, and Sarah Hörst, Johns Hopkins University].

 
Poniżej jest piękne zdjęcie Plutona wykonane 13 lipca 2015 roku,
ukazujące Plutona w jego naturalnych kolorach.


 
Poniżej widać dwie półkule Plutona w jego naturalnych barwach.
Zdjęcia wykonała sonda New Horizons z odległości 450 000 kilometerów.

[Credit: NASA/Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory/Southwest Research Institute]

Przejście do następnego rozdziału:

 

Poniżej: brązowawo-czerwonawy Pluton
i jego szary towarzysz - Księżyc Charon.