Mimo, że jesteśmy astrolożkami i astrologami, a więc na co dzień pochylamy głowy nad symbolami planet na rysunkach horoskopów naszych Klientek i Klientów, warto wznieść czasem głowę wyżej i spojrzeć w Kosmos. Jak najbardziej myślę tu o wizycie w planetarium :-D [osobiście byłam w kilku polskich planetariach - w Chorzowie, Fromborku, Olsztynie i Toruniu], ale przede wszystkim chodzi mi o łyknięcie kropelki wiedzy typowo astronomicznej, dotyczącej planet w naszym Układzie Słonecznym, z którymi codziennie mamy do czynienia. Ten rozdział, wraz z jego podrozdziałami, jest o planetach z punktu widzenia astronomii.

"Nasze życie jest czymś w rodzaju przedstawienia, scenariusz którego jest zapisany w naszym horoskopie. Główne role w tym przedstawieniu odgrywają planety. W każdej sytuacji życiowej: w pracy, w domu, w kręgu przyjaciół, w podróży, podczas zabaw i rozrywek zawsze mamy do czynienia z ludźmi, poprzez których przejawiają się planety." - M.Lewin

Informacje astronomiczne dotyczące planet, które podaję na kolejnych podstronach mej witrynki, oczywiście wykraczają poza minimum, które każdy astrolog winien przyswoić, lecz uważam, iż Kosmos jest tak intrygujący, że nie zaszkodzi troszkę dłuższy pobyt naszego umysłu we Wszechświecie.

 

Słońce, źródło ciepła i światła dla Ziemi, jest gwiazdą leżącą blisko brzegu tak zwanego Ramienia Oriona - spiralnego ramienia Galaktyki zwanej Drogą Mleczną, około 30 tysięcy lat świetlnych od jej środka. Droga Mleczna jest jedną z wielu galaktyk Wszechświata. Droga Mleczna nazywana jest też po prostu Galaktyką, ale dla odróżnienia od innych galaktyk pisana jest wielką literą "G".

Droga Mleczna jest spiralnym układem paruset miliardów gwiazd. Młode gwiazdy jasno świecą w jej ramionach, starsze zaś albo wybuchają, albo wyrzucają swoje zewnetrzne warstwy, tworząc piękne mgławice planetarne, a później gasną i nikną.  Żółtopomarańczowy rój gwiazd w centrum to jądro Galaktyki, którego środek stanowi zapewne czarna dziura: obiekt tak gęsty, że nawet światło nie jest w stanie pokonać jego przyciągania grawitacyjnego. Wszystkie ciała w Galaktyce krążą wokół jej centrum, podobnie jak planety wokół Słońca.

Według mitologii greckiej Droga Mleczna powstała z kropli rozlanego mleka, którym Hera karmiła Heraklesa. Droga Mleczna zawiera kilkaset miliardów gwiazd i ma kształt spłaszczonego spiralnego dysku z trochę grubszym jądrem. Gdybyśmy sobie wyobrazili, że siedzimy wewnątrz takiego spłaszczonego dysku i patrzymy w kierunku jego środka, obraz byłby podobny do wstęgi rozciągającej się w poprzek nieba. Ta charakterystyczna wstęga jest zatem obrazem miliardów gwiazd naszej galaktyki oglądanej od środka. Galaktyka ma ogromne rozmiary, aby ją przebiec, światło potrzebowałoby 100 tysięcy lat. 

 

 

Nasza Droga Mleczna należy do grupy galaktyk, do której zalicza się też np. Galaktykę Andromedy (Mgławicę Andromedy), a która jest największą i najjaśniejszą galaktyką nieba północnego - można ją dostrzec gołym okiem czy też przez lornetkę. Wokół Drogi Mlecznej krążą dwie obserwowane z półkuli południowej galaktyki nazywane Obłokami Magellana (Mgławica Wielki Obłok Magellana i Mgławica Mały Obłok Magellana).

Odległości pomiędzy galaktykami są kosmiczne, na przykład światło od nas do gwiazd zgrupowanych w Galaktyce Andromedy biegłoby 2 miliony lat. Dla porównania - światło z odległego od Ziemi o 150 milionów kilometrów Słońca, biegnie trochę ponad 8 minut.

 

Galaktyki zmieniają się, przemieszczają, zderzają się ze sobą, wchałaniają inne galaktyki, łączą się ze sobą. Spaja je ciemna materia, natomiast niedawno odkryta ciemna energia, odpycha galaktyki od siebie. Naukowcy przewidują, że - na razie jeszcze bardzo tajemnicza - ciemna energia, wygra rywalizację z ciemną materią - odsunie od siebie galaktyki, które staną się samotnymi wyspami. Jednak nastąpi to w bardzo dalekiej przyszłości, a na razie Wszechświat kwitnie.

Poniżej jest 5-minutowy filmik "Miejsce Układu Słonecznego w naszej Galaktyce" (bez lektora).

 

 

 

Układ Słoneczny zaczął się formować około 4,6 miliarda lat temu.

Słońce jest centrum Układu Słonecznego składającego się z [stan z początku 2015 roku]:

- 8 planet (Merkury, Wenus, Ziemia, Mars, Jowisz, Saturn, Uran, Neptun),

- 5 planet karłowatych (Ceres - największa planetoida z pasa głównego pomiędzy Marsem a Jowiszem, Pluton - obiekt pasa Kuipera, jeden z plutonków/plutino, Haumea i Makemake - obydwie planetki są obiektami transneptunowymi z Pasa Kuipera, oraz Eris - obiekt dysku rozproszonego, który to dysk zachodzi na pas Kuipera, lecz rozciąga się dużo dalej na zewnątrz),

- 173 znanych księżyców planet,

oraz z tak zwanych małych ciał Układu Słonecznego, a są nimi:
- kilkaset obiektów transneptunowych,
- niezliczona ilość planetoid z rozmaitych grup (w tym np. centaury, a wśród nich często brany pod uwagę w interpretacjach astrologicznych Chiron),
- meteoroidy,
- komety
- i materia międzyplanetarna (czyli np. gazy, pył międzyplanetarny, wiatr słoneczny, promieniowanie kosmiczne, pola magnetyczne Słońca i planet).

 

Być może w ciągu najbliższych lat do grona planet karłowatych zostaną zaliczone kolejne ciała, które na razie zaliczane są do obiektów transneptunowych (np. Sedna, Orkus, Ouaoar, Varda, Waruna, Iksjon).

 

Znaczna część Układu Słonecznego pozostaje wciąż nieznana.

 

Powyższa terminologia została ustalona podczas Zgromadzenia Generalnego Międzynarodowej Unii Astronomicznej (IAU) w Pradze 24 sierpnia 2006 roku - na zdjęciu poniżej.

 

Poniżej jest 8-minutowy filmik "Układ Słoneczny" (lektor pl).

Interpretując horoskopy, astrolożki i astrologowie analizują położenie nast. podstawowych obiektów: Słońca, Księżyca, Merkurego, Wenus, Marsa, Jowisza, Saturna, Urana, Neptuna, Plutona. ew. Ceres i Eris - Prozerpiny, nazywając je wszystkie - UMOWNIE - planetami. Planetę karłowatą Eris w astrologii nazywamy dość często Prozerpiną  (chodzi o obiekt 2003 UB313).

Można także brać pod uwagę planetoidy z głównego pasa planetoid, centaury i inne obiekty, których położenie podają programy astrologiczne. Dla przykładu, polski astrologiczny program Urania [http://www.astrologia.pl/urania.html KLIK] zawiera - oprócz ww. dwunastu podstawowych obiektów - także pozycje:

- największych planetoid - Pallas, Vesta, Hygiea, Interamnia, Davida, Cybele, Europa i Juno,

- centaurów, obiektów z pasa Kuipera: Chiron, Pholus, Nessus, Asbolus i Chariklo, Makemake, Haumea, Ouaoar, Orcus, (84522) 2002 TC302 (obiekt transneptunowy), Sedna, Waruna, Iksjon, jak też Isis - Transpluto,

- hipotetyczne ciała szkoły Hamburskiej: Cupido, Hades, Zeus, Kronos, Apollon, Admetos, Vulkanus i Poseidon.

 

Oczywiście dla absolutnie zadowalającej interpretacji horoskopu, wystarczy skupić się na najważniejszych obiektach ukazanych na fotce poniżej.

Przejście do następnego podrozdziału: Słońce (Astronomiczne fakty dotyczące Słońca) KLIK.