Pluton - część 2.

 

Poniższe rysunki pokazują płaszczyzny orbit

wszystkich planet Układu Słonecznego.

 

Część orbity Plutona znajduje się wewnątrz orbity Neptuna, ale te dwie planety nigdy się ze sobą nie zderzą, gdyż są w dokładnym rezonansie orbitalnym. Pluton obiega Słońce dwa razy, na każde trzy razy obiegu Neptuna i w rezultacie Neptun i Pluton i nie zbliżają się za bardzo do siebie.

 

Poniższe wykresy pokazują - w trochę inny sposób - rezonans orbity Neptuna i Plutona; obrazują niezwykły "taniec orbitalny" Plutona i Neptuna. Ekscentryczna orbita Plutona "rysuje" dziwną, kręconą drogę, ale nigdy nie zbliża się do Neptuna.

 

 

Prędkość obiegu Plutona podlega bardzo dużym wahaniom: w czasie gdy znajduje się on najbliżej Słońca (peryhelium), jest prawie dwa razy większa niż w aphelium. Okres największego zbliżenia Plutona do Słońca (1979-1999) - znany jako peryhelium - był pracowitym czasem dla Plutona/plutonowych zdarzeń! - patrz obrazki poniżej; tamże zaznaczyłam (zgodnie z NASA) stosowne, ważne dla Plutona, wydarzenia historyczne. [Schematy te zostały wykonane przy użyciu danych z Jet Propulsion Laboratory, California Institute of Technology.
 

 
 

 

Pluton jest około 5,5 razy mniejszy od Ziemi. Średnica Plutona wynosi mniej więcej 2/3 średnicy "naszego" Księżyca, wynosi 2370 km - dane z sondy New Horizons z dnia 13 lipca 2015 roku. Ze względu na swój niewielki rozmiar i swoją małą gęstość, masa Plutona wynosi 1/6 masy ziemskiego Księżyca. Pluton jest jednak bardziej masywny od innej planety karłowatej, od Ceres (znajdującej się w pasie planetoid między Marsem a Jowiszem).

 

Poniżej jest szacunkowe porównanie

wielkości Plutona i Charona do USA.

 

Poniżej jest porównanie wielkości

Ziemi, Księżyca, Plutona i Charona.

 
 

 

Pluton posiada cienką atmosferę złożoną z dwóch warstw, która rozszerza się - im bliżej jest Słońca, a zapada - im bardziej oddala się od Słońca (podobnie jak kometa). Atmosferę Plutona zauważyli naukowcy w 1988 roku. Skład atmosfery Plutona to: azot, metan, tlenek węgla. Powstaje ona na skutek sublimacji [przejścia ze stanu stałego w stan gazowy] zamarzniętych substancji znajdujących się na jego powierzchni.
13 lipca 2015 roku, dzięki danym ze sondy New Horizons,  naukowcy potwierdzili, że Pluton ma atmosferę (jest ona rozrzedzona), oraz że wszystkie księżyce Plutona leżą w płaszczyźnie równikowej, jakby zostały stworzone na skutek jednego zdarzenia, podobnie to teorii zderzenia, o jakiej mówimy w przypadku Ziemi.

 

Szacowana temperatura powierzchni Plutona wynosi około minus 233 stopnie Celsjusza. Z powodu tego zimna, każdy materiał na Plutonie jest zamarznięty.

 

Grawitacja Plutona wynosi około 6% grawitacji ziemskiej; osoba na Plutonie będzie ważyć 1/15 tego, co waży na Ziemi. Dla porównania - astronauci na Księżycu ważyli 1/6 tego, ile ważyli na Ziemi (i dlatego tak lekko poruszali się i w zasadzie chodzili robiąc urocze skoki, jeszcze lżej skakałoby się na powierzchni Plutona).

 

Nie wiadomo czy Pluton posiada pole magnetyczne, ale niewielkie rozmiary planetki, jej niska gęstość i powolne obracanie się, dają podstawy, by stwierdzić, iż jest to mało prawdopodobne.

 

Pluton jest jasny, odbija 60% światła, które doń dociera (dla porównania, Księżyc Ziemi odbija tylko 10% światła). Wysoka refleksyjność Plutona zakłada istnienie stosunkowo świeżego lodu lub śniegu, a nawet działalności geologicznej.

Poniżej jest czrno-białe zdjęcie Plutona wykonane w pierwszych dniach lipca 2015 roku przez sondę New Horizons; barwa Plutona jest w rzeczywistości czerwonawo-brązowa.
 

 

Obserwacje dokonane w połowie kwietnia 2015 roku przez sondę kosmiczną New Horizons z odległości 113 mln km, po raz pierwszy ukazały na zdjęciach wykonanych przez tą sondę jasne i ciemne regiony powierzchni, co zdaniem naukowców z NASA może sugerować występowanie na Plutonie czap polarnych.

 

Uważa się, iż Pluton ma skaliste jądro, które jest otoczone płaszczem wodnego lodu. Na powierzchni Plutona prawdopodobnie znajduje się bardziej "egzotyczny" lód, w postaci zamarzniętych gazów, w tym metanu i azotu oraz tlenku węgla (spektrometr podczerwieni sondy New Horizons potwierdził w 2015 roku istnienie na powierzchni Plutona zamarzniętego/zamrożonegi metanu CH4). Być może pod powierzchnią Plutona jest ukryty ocean. Niektórzy naukowcy uważają, iż na Plutonie mogą istnieć warunki dla utrzymania życia, jakie znamy;  Pluton posiada duże ilości azotu i prostych cząsteczek zawierających kombinacje węgla, wodoru i tlenu, będących niezbędnymi prekursorami życia na Ziemi. Być może gazy na Plutonie są próbką pierwotnej substancji, która przygotowała grunt dla ewolucji Układu Słonecznego, jaki dziś znamy.

 

Poniżej znajduje się artystyczna wizja powierzchni Plutona, stworzona na podstawie naukowych, skromnych danych, jakie aktualnie posiadamy. Na obrazie widać plamy czystego metanu na powierzchni. W dużej odległości od Plutona słabo świeci Słońce, gdyż na Plutonie wydaje się, iż jest ono około 1000 razy słabsze niż na Ziemi.
 

 

Niestety z powodu wielkiego oddalenia Plutona od Ziemi, niewiele o nim wiemy; nie wiemy jak jest zbudowany i jak wygląda; zdjęcia wykonane dzięki teleskopowi Hubble'a ukazują niewyraźny glob z jasnymi i ciemnymi, rozmazanymi plamami - obrazek poniżej. Czekamy z napięciem za efekty wizyty sondy New Horizons, która w lipcu 2015 roku zbliży się do Plutona i - mamy nadzieję - przekaże nam wspaniałe zdjęcia do tej pory tajemniczego Plutona.
Najnowsze zdjęcia systemu Plutona umieszczam w rodziale "I LOVE PLUTO!" klik.