Poniżej jest piękne zdjęcie, na którym można podziwiać prawdziwe kolory naszego Księżyca.

 

Fotografia została zrobiona przez Dylana O'Donnella. Na tle Księżyca widać ISS - Międzynarodową Stację Kosmiczną. Dylan uchwycił moment w Byron Bay, w Nowej Południowej Walii w Australii, gdzie brak większych miast oferuje niski poziom zanieczyszczenia światłem. Zdjęcie zostało wykonane w dniu 30 czerwca 2015 roku o godz. 19:54 czasu lokalnego, gdy Stacja Kosmiczna znajdowała się około 400 kilometrów nad Oceanem Spokojnym i - tranzytując Ksieżyc - leciała z prędkością 28 800 km/h. Kolory zostały lekko wzmocnione celem wydobycia szczegółów.

Zdjęcie w rozdzielczości 2000 x 1227 jest na stronie http://www.esa.int/spaceinimages/Images/2015/07/Station_Moon_transit KLIK.

[Credit: public domain–Dylan O’Donnell]

 

Niżej jest kolejne zdjęcie Księżyca - ukazujące fazę między kwadrą a pełnią, tzw. garbaty Księżyc - z lekko tylko wzmocnionymi barwami. Niebieskie obszary (np. Morze Spokoju - Sea of Tranquility - Mare Tranquillitatis) związane są z występowaniem dużej ilości tytanu, a pomarańczowo-fioletowe [orange-purple] regiony wskazują na obecność tytanu i żelaza.

Źródło: https://apod.nasa.gov/apod/ap060216.html KLIK.

 

Niżej - ta księżycowa mozaika pokazuje granicę między Mare Serenitatis a Mare Tranquillitatis. Niebieski kolor Mare Tranquillitatis wynika z występowania mineralnej postaci tytanu - ilmenitu, w który nasz satelita jest bardzo bogaty. Szacuje się, że na Księżycu jest 10 razy więcej rud - jakże cennego - tytanu niż na Ziemi.
 

[Credit: NASA/GSFC/Arizona State University]

 

Oto poniżej kolorowe zdjęcia powierzchni Księżyca wykonane podczas misji Apollo 17 (w pobliżu lądowania statku - krater Taurus-Littrow), w dniu 12 grudnia 1972 roku. Widać obszary pomarańczowej gleby, która - po dostarczeniu próbek na Ziemię - została dokładnie zbadana, zwierała wiele cząstek pomarańczowego szkła wulkanicznego.
 

Źródło: https://nssdc.gsfc.nasa.gov/imgcat/html/object_page/a17_h_137_20990.html KLIK
[https://nssdc.gsfc.nasa.gov/imgcat/hires/a17_h_137_20990.gif KLIK]

Poniżej jest to samo - jak wyżej - miejsce, z pomarańczową glebą, lecz w trochę innych kolorach, z innej strony NASA -
https://images.jsc.nasa.gov/luceneweb/caption.jsp?searchpage=true&selections=AS17&browsepage=Go&hitsperpage=5&pageno=15&photoId=AS17-137-20990 KLIK.


 

Tutaj (na fotce niżej; mikrofotografia) jest w powiększeniu owa wspomniana wyżej pomarańczowa gleba, pobrana przez członków załogi Apollo 17, z lądowiska Taurus-Littrow; widać pomarańczowe szklane kulki. [źródło: https://images.jsc.nasa.gov KLIK ]

Niżej jest fotka z misji Apollo 17, na której widzimy astronautę Harrisona H. Schmitta koło olbrzymiej formacji skalnej. Zdjęcie wykonał dowódca misji - astronauta Eugene A. Cernan, w dniu 13 grudnia 1972 roku, w okolicach miejsca lądowania w kraterze Taurus-Littrow. [Credit: NASA]

 

 

Poniżej - raz jeszcze - astronauta i geolog Harrison Schmitt na Księżycu; misja Apollo 17. To dwunasty i jak dotąd ostatni człowiek, który stąpał po powierzchni Księżyca. źródło: http://images.jsc.nasa.gov KLIK ]

Niżej start modułu księżycowego Apollo 17 ( LM - Lunar Module "Challenger") z powierzchni Księżyca, w dniu 14 grudnia 1972 roku. Jest to reprodukcja pobrana z transmisji telewizji kolorowej, uzyskana dzięki kamerze tv kolor RCA, zamontowanej na pojeździe księżycowym LRV lunar roving vehicle, który oczywiście został na Księżycu. [źródło: http://images.jsc.nasa.gov KLIK ]

 

A tak wyglądał Księżyc widziany i sfotografowany przez członków załogi Apollo 16 - 18 kwietnia 1972 rok. [źródło: https://images.jsc.nasa.gov KLIK ]

 

Poniżej jest jeszcze jeden widok na Księżyc - widok z modułu dowodzenia i obsługi Apollo 16. [źródło: http://images.jsc.nasa.gov KLIK ]

 

Niżej jest wspaniały widok z modułu dowodzenia innej lunarnej misji - Apollo 15 (30.VII.1971). [źródło: http://images.jsc.nasa.gov KLIK ]
  

Kolejne zdjęcia powierzchni Księżyca; poniżej moduł księżycowy Apollo 14 na kolorowej powierzchni Luny, sfotografowany w świetle słonecznym - "pod słońce" (1971). [źródło - http://images.jsc.nasa.gov]
 

Następny widok z misji Apollo; niżej widać brązowy Księżyc sfotografowany przez członków pechowej misji Apollo 13 (1970). [źródło - http://images.jsc.nasa.gov]
 

Poniżej, na brązowej powierzchni Księżyca widzimy amerykańskiego astronautę z misji Apollo 12 (19.XI.1969); źródło: https://images.jsc.nasa.gov

Oto - poniżej - widok na Ziemię i powierzchnię Księżyca sfotografowany z pokładu statku misji Apollo 11 (16.VII.1969), źródło jak wyżej.

Raz jeszcze - niżej - brązowa powierzchnia Księżyca, a na nim flaga USA zatknięta przez członków załogi Apollo 11; widać ślady butów Neila A. Armstronga i Edwina E. Aldrina - 20.VII.1969; źródło jw.

 

Niżej - astronauta Edwin Aldrin na Księżycu; misja Apollo 11 (20.VII.1969) - źródło jw.(Kolor księżycowego gruntu jest w zasadzie taki sam, jak ukazany w 2013 roku dzięki misji chińskiego łazika Yutu.]

Panorama brązowego Księżyca wykonana podczas misji Apollo 11 - 20.VII.1969 - źrodło jw.

Poniżej jest kolorowe zdjęcie Księżyca, które pochodzi ze "średnio-udanej" misji Clementine (1994 rok); źródło: NASA  (Clementine, USGS slide 20) - https://nssdc.gsfc.nasa.gov/imgcat/html/object_page/clm_usgs_20.html KLIK. Fragment Księżyca przedstawia - the Limb of Gagarin, krater Jules Verne o średnicy 143 km i krater Tsiolkovsky o średnicy 185 km.

 

 

...oraz krater Tycho sfotografowany podczas misji NASA Clementine.

 

Poniżej znajdują się zdjęcia wykonane dzięki chińskiemu księżycowemu łazikowi Yutu - "Jadeitowy/Nefrytowy Królik" w grudniu 2013 roku. Regolit na Księżycu jest brązowy, nawet z delikatną zieloną "poświatą".
Różne obszary na Księżycu mają rozmaite barwy, zależy to od zawartości minerałów; tam, gdzie występuje tytan, powierzchnia jest "niebieskawa", a dodatek żelaza daje kolor pomarańczowy. Przez członków amerykańskiej misji Apollo 15 (1971) zostały pobrane spore ilości księżycowego gruntu także w kolorze zielonym! [informacja tutaj: http://images.jsc.nasa.gov/luceneweb/caption.jsp?searchpage=true&selections=AS15&browsepage=Go&hitsperpage=5&pageno=21&photoId=S71-43052]
 

 

(Przejście do rozdziału pt. "Prawdziwe kolory Marsa" KLIK.)

 

W rozdziale mojej strony pt. "Księżyc - część 1" KLIK, znajdują się foty brązowego księżycowego regolitu i kilku skał księżycowych przywiezionych przez amerykańskich astronautów na Ziemię, które ukazują kolor naszego satelity, i bynajmniej nie jest to kolor szary czy popielaty.
Oczywiście są też szare skały na Księżycu - patrz niżej - jest to kamień beżowo-szary o wymiarach 18x20x25 centymetrów i ważący 6389 gramów, przywieziony z Księżyca przez misję Apollo 17, zabrany z miejsca lądowania statku (Taurus-Littrow).

 

 

Niżej widać kamień "mug-shot" - to jedna z najbardziej zwartych i najtwardszych skał zabranych z Księżyca przez załogę misji Apollo 16.[ http://images.jsc.nasa.gov/luceneweb/caption.jsp?searchpage=true&selections=AS16&browsepage=Go&hitsperpage=5&pageno=21&photoId=S72-37210 KLIK]

A tutaj ciekawostka - rośliny hodowane na księżycowej glebie, przywiezionej przez członków misji Apollo 15 - sałata, pomidory, cytrusy; wyrosły one z nasion. Rozdrobnione skały ksieżycowe okazały się tak żyzne, jak nawożona ziemska gleba. [źródło - http://images.jsc.nasa.gov/luceneweb/caption.jsp?searchpage=true&selections=AS15&browsepage=Go&hitsperpage=5&pageno=23&photoId=S71-51318]

Fragment książki "Wszechświat w twojej dłoni,
Niezwykła podróż przez czas i przestrzeń",
dotyczący Księżyca.
autor: Christophe Galfard
(Tytuł oryginału: "The Universe in Your Hand.
A Journey Through Space, Time and Beyond")

"Dotarłeś na Księżyc, dotychczas dokonało tego tylko kilkunastu ludzi. Twoje widmowe ciało właśnie spaceruje po jego powierzchni. Ziemia zniknęła za księżycowym horyzontem. Znajdujesz się po tak zwanej ciemnej stronie Księżyca, skąd nigdy nie widać naszej planety. Nie ma tu ani błękitnego nieba, ani wiatru, a nad głową widzisz o wiele więcej gwiazd, niż ujrzałbyś z jakiegokolwiek miejsca na Ziemi. Tutaj jednak nie migocą, bo na Księżycu nie ma atmosfery. Przestrzeń kosmiczna zaczyna się tuż nad jego powierzchnią o rzeźbie niewygładzonej przez żadne zjawiska meteorologiczne. Kratery są wszędzie. To zamarznięte pozostałości po czymś, co uderzało kiedyś w tę jałową glebę.
   Gdy wędrujesz w kierunku tej strony Księżyca, która zwraca się ku naszej planecie, w głodnym wiedzy umyśle w magiczny sposób zarysowuje się historia jego narodzin. Wstrząśnięty wpatrujesz się w grunt pod swoimi stopami. Co tu się stało?!
   Mniej więcej 4 miliardy lat temu w naszą młodą planetę uderzyła inna, wielkości Marsa, odrywając ogromną część Ziemi. Przez kolejne tysiąclecia wszystkie odłamki skalne powstałe w rezultacie tej kolizji zbiły się w olbrzymią kulę, ta zaś znalazła się na orbicie naszej planety. W ten sposób narodził się Księżyc, na którego powierzchni w tej chwili stoisz.
   Gdyby coś takiego zdarzyło się obecnie, wszystkie formy życia zniknęłyby z Ziemi. Jednak w owych czasach nasza planeta była naga. Na ironię zakrawa, że bez tego katastrofalnego w skutkach zderzenia Księżyc nie rozświetlałby naszych nocy, na oceanach i morzach nie byłoby większych pływów, a życie w znanej nam obecnie formie zapewne nigdy by tu nie zaistniało. Gdy widzisz, jak sponad księżycowego horyzontu wyłania się błękitna Ziemia, uderza cię myśl, że w kosmicznej skali katastrofalne wydarzenia mogą okazać się zarówno przekleństwem, jak i błogosławieństwem.
   Twoja ojczysta planeta widziana z tego miejsca ma rozmiar czterech Księżyców w pełni. Wygląda jak błękitna perła unosząca się na usianym gwiazdami tle.[...]
   Kolizje podobne do tej, która doprowadziła do narodzin Księżyca, zasadniczo należą już do przeszłości. Obecnie naszemu światu nie zagrażają raczej zbłąkane planety, lecz tylko pojedyncze planetoidy i komety – a Księżyc częściowo chroni i osłania nas przed takimi zagrożeniami."