ASTROLOGIA - Jolanta Romualda G-Gołębiewska
https://jolanta-golebiewska.pl.tl

I LOVE PLUTO!


WIEŚCI dotyczące misji statku kosmicznego New Horizons,
który odbył podróż do systemu Plutona,
które zbierałam w okresie od 8 do 14 lipca 2015 roku.
[Źródło dla tego rozdziału: tylko NASA.]

[Jak najbardziej kocham Plutona ! W końcu jest on dyspozytorem/władcą koniunkcji moich 5 planet urodzeniowych - Słońca, Księżyca, Wenus, Jowisza i Neptuna.]

 
Poniżej umieszczałam na bieżąco aktualne zdjęcia Plutona i aktualne informacje związane z misją New Horizons, w kluczowym okresie misji; od 8 do 14 dnia lipca 2015 roku, a więc do dnia największego zbliżenia sondy do Plutona.

[źródła dla tej strony:
http://www.nasa.gov/mission_pages/newhorizons/main/index.html KLIK]
 
Niżej - serce Plutona .
Zdjęcie wykonane 8 lipca 2015 roku
przez Long Range Reconnaissance Imager (LORRI)
z pokładu sondy NASA New Horizons,
z odległości 8 mln km od Plutona,
przedstawiające jasny obszar w kształcie serca
(wielkość tego obszaru to ok. 2000 km).
[Credit: NASA-JHUAPL-SWRI,
zdjęcie na górze tego rozdziału -
Credit: NASA/Johns Hopkins Applied Physics Laboratory/Southwest Research Institute]

 
Poniżej: dynamiczny duet Pluton-Charon;
dwa lodowate światy lodowate, wirujące wokół wspólnego środka ciężkości,
jak para łyżwiarzy figurowych trzymających się za ręce.
Zdjęcie wykonane 8 lipca 2015 roku
przez sondę NASA New Horizons,
z odległości 6 milionów km od Plutona.
[Credit: NASA/Johns Hopkins Applied Physics Laboratory/Southwest Research Institute]

 
Niżej - zdjęcie Plutona wykonane 9 lipca 2015 roku, 5 400 000 km od planety. Wydaje się, iż na powierzchni Plutona, na ciemnym obszarze nazwanym przez naukowców z NASA "wielorybem", zachodzi wiele dynamicznych procesów.


  

Sonda New Horizons potwierdziła na początku lipca 2015 roku, że Pluton i jego Księżyc Charon, to dwa bardzo różne ciała i choć krążą wokół wspólnego środka ciężkości, to są sobie bardziej obce niż rodzeństwo. Powierzchnię brązowo-czerwonego Plutona charakteryzują kontrastowe duże i jasne plamy, natomiast Charon posiada dość jednolitą jasnoszarą powierzchnię, z ciemnym obszarem polarnym. Pluton posiada atmosferę, Charon nie. Powierzchnia Charona powstała z zamarzniętej wody i amoniaku, natomiast na powierzchni Plutona jest zamarznięty azot, metan i tlenek węgla, a jego wnętrze stanowi skała. Choć Pluton i Charon od miliardów lat krążą po tej samej orbicie, to są całkowicie odmiennymi ciałami.

Niżej - ostatni portret zagadkowych ciemnych plam na Plutonie,
który został wykonany 11 lipca 2015 roku.
Komentarz do zdjęcia jest pod fotografią.
[źródło: http://pluto.jhuapl.edu/,
credit: NASA/Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory/Southwest Research Institute]


Trzy miliardy mil od Ziemi i tylko dwa i pół miliona mil (4 miliony kilometrów) od Plutona, sonda amerykańskiej agencji kosmicznej NASA - New Horizons, zrobiła najlepszy do tej pory wizerunek czterech ciemnych plam, które naukowców wciąż urzekają. Plamy te pojawiają się na tej stronie Plutona, która zawsze jest zwrócona do swojego największego księżyca - Charona; ta "twarz" Plutona będzie niewidoczna dla New Horizons, gdy sonda wykona bliski przelot 14 lipca 2015 roku.
Główny badacz w Southwest Research Institute w Boulder w Kolorado - Alan Stern, opisuje to zdjęcie jako "ostatni, najlepszy obraz dalekiego Plutona, jaki ktokolwiek uzyskał na najbliższe dziesięciolecia." Plamy na Plutonie połączone są w ciemny pas, który otacza rejon równika planety. Wśród naukowców wzbudza zainteresowanie podobny rozmiar plam i odstępy między nimi. "To dziwne, że są one rozmieszczone tak regularnie," mówi naukowiec programu Nowe Horyzonty/New Horizons - Curt Niebur, w głównej siedzibie NASA w Waszyngtonie. Jeff Moore z Ames Research Center w Mountain View w Kaliforni, jest również zaintrygowany - "Nie możemy powiedzieć, czy są to płaskowyże czy równiny, czy też są to wariacje jasności na całkowicie gładkiej powierzchni."
Duże ciemne obszary są obecnie szacowane się na około 300 mil (480 km), co z grubsza odpowiada wielkości stanu Missouri w USA. W porównaniu z wcześniejszymi obrazami, teraz widzimy, że ciemne obszary są bardziej skomplikowane niż początkowo się wydawały, a granice między ciemnymi i jasnymi terenami są nieregularne i ostro zdefiniowane. Zespół Geologii i Geofizyki jest również zainteresowany identyfikacją innych szczegółów powierzchni Plutona, takich, jak kratery uderzeniowe, które mogły powstać po uderzeniu mniejszych obiektów w planetę karłowatą i które pozwoliłyby zrozumieć historię powstania powierzchni Plutona.
Dnia 14 lipca 2015 roku, około południa naszego czasu [07:49 EDT], sonda New Horizons przeleci w odległości 12 500 kilometrów od Plutona, a pakiet siedmiu instrumentów naukowych skrzętnie zgromadzi dane. Misja zakończy wstępny rekonesans do Układu Słonecznego, z pierwszym w historii spojrzeniem na lodowatą planetę karłowatą.
[Ze względu na ogromną odległość Plutona od Ziemi, nie jest możliwa bezpośrednia transmisja; sygnał radiowy (w jedną stronę - z Ziemi do sondy lub ze sondy na Ziemię) biegnie około 4 i pól godziny.]
W najbliższych dniach można podążać w czasie rzeczywistym ścieżką statku kosmicznego Nowe Horyzonty, za pomocą "Oczu NASA na Plutona" - "NASA'S Eyes on Pluto"; program ten wizualizuje rzeczywiste dane trajektorii sondy - http://eyes.jpl.nasa.gov/eyes-on-pluto.html KLIK.

 
Poniżej jest kolejne zdjęcie Plutona
z dnia 11 lipca 2015 roku, na którym -
jak naukowcy sądzą -
widać kratery, klify i skały.
[Credis: NASA/JHUAPL/SWRI]

 

Oto - niżej - jest zdjęcie największego księżyca Plutona - Charona, wykonane przez sondę New Horizons dnia 11 lipca 2015 roku. Widać bardzo ciemny region w okolicach bieguna (dark north polar region), naukowcy dostrzegli także kratery uderzeniowe (imapct craters) i przepaście (chasms) - patrz opis na zdjęciu - w tym na półkuli południowej Charona jest przepaść większa i głębsza niż ziemski Grand Canyon. Największy widoczny krater ma około 96,5 km szerokości.
"Jest to pierwszy wyraźny dowód na istnienie uskoków i zakłóceń na powierzchni Charona. New Horizons zmienia nasz pogląd na Charona, który z bryły lodu staje się ciekawym światem z różnego rodzaju aktywnością geologiczną" - powiedział McKinnon z Washington University w St. Louis.
[żródło: http://www.nasa.gov
Credits: NASA/JHUAPL/SWRI]

 
 
Oto informacje podane na konferencji NASA dotyczącej misji New Horizons
w dniu 13 lipca 2015 roku - obraz/screen jak niżej.

Misja sondy NASA New Horizons odpowiedziała na jedno z zasadniczych pytań - jak duży jest Pluton? Naukowcy - dzięki instrumentom na pokładzie sondy - dokładnie zmierzyli średnicę planety; wynosi ona 2370 kilometrów, a więc troszkę więcej niż wcześniej szacowano. Jest to więc największy ze wszystkich innych znanych nam obiektów Układu Słonecznego poza orbitą Neptuna.
Nowo szacowana wielkość Plutona oznacza, że jego gęstość jest nieznacznie mniejsza niż sądzono, a frakcja lodu w jego wnętrzu jest nieco wyższa. Ponadto, najniższa warstwa atmosfery Plutona, zwanej troposferą, jest płytsza/niższa, niż dotychczas sądzono. Potwierdzono wcześniejsze pomiary wielkości Charona - jego średnica wynosi 1208 km; jego wielkość już wcześniej łatwiejsza była do ustalenia (za pomocą teleskopów naziemnych), ze względu na brak atmosfery.
Kamera Long Range Reconnaissance Imager (LORRI) - jeden z instrumentów na pokładzie sondy New Horizons, zoom-ował także dwa mniejsze księżyce Plutona - Niks i Hydrę; Nix ma 35 km średnicy, a Hydra ma około 45 km średnicy. Ich powierzchnie są dość jasne, prawdopodobnie ze względu na obecność lodu. Jeszcze mniejsze księżyce Plutona - Cerber i Styks, odkryte przez naukowców niedawno, w trakcie trwania misji sondy New Horizons (w 2011 i 2012 roku), są trudniejsze dla dokonania pomiarów, choć zapewne uda się to w późniejszym okresie trwania misji.
 

Na poniższym obrazku są przybliżone rozmiary księżyców Plutona - Nix i Hydra, porównane do Denver (w Kolorado). Nix i Hydra są tu przedstawione jako kółka, naukowcy przewidują jednak, że dalsze obserwacje dokonane przez New Horizons pokażą, że ich kształt jest nieregularny.
 
[Credit: Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory/Google]

 
Niżej jest zdjęcie Plutona z dnia 12 lipca 2015 roku.
Odległość od planety: 2 i pół miliona kilometrów.
[Credit: NASA/Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory/Southwest Research Institute]

 

Niżej jest zdjęcie Charona z dnia 12 lipca 2015 roku.
wykonane z odległości 2 i pół miliona kilometrów od księżyca.
Na ciemnym północnym regionie polarnym
są widoczne nowe, intrygujące wzory.
[Credit: NASA/Johns Hopkins University Applied Physics Laboratory/Southwest Research Institute]

 
Poniższa grafika ukazuje Plutona i jego księżyc (Charona) na tle Ziemi - celem porównania wielkości. Przypominam - ostatnie pomiary uzyskane przez New Horizons wskazują, że Pluton ma średnicę 2370 km, co stanowi 18,5% średnicy Ziemi, podczas gdy Charon ma średnicę 1208 km, a więc 9,5% średnicy Ziemi. Źrodło: NASA, http://www.nasa.gov/image-feature/recent-measurements-of-pluto-and-charon-obtained-by-new-horizons



Poniżej są zdjęcia Plutona i Charona, jednak nie ukazują one obiektów w kolorach rzeczywistych, lecz przesadzonych - fałszywych, jak też odległość miedzy nimi jest zredukowana. Dzięki tym fotografiom można zobaczyć dużą różnorodność kompozycyjną powierzchni; łatwo można zauważyć różnice w materiale na powierzchni obiektów. Zdjęcia zostały wykonane 13 lipca 2015 roku (a więc dzień przed największym zbliżeniem sondy do Plutona), a uzyskano je przy użyciu trzech filtrów barwnych na instrumencie "Ralph" sondy New Horizons. Naukowcy twierdzą, że różnorodne regiony Plutona i Charona wskazują na to, że są one ciałami, na których dużo się dzieje. Zespół naukowców pracuje nad tym, aby ustalić skład powierzchni oraz dokonać identyfikacji substancji w różnych regionach Plutona i wyjaśnić procesy, które mogą się tam odbywać. Kolory na zdjęciu pozwalają naukowcom zrozumieć molekularny "makijaż lodowy" na powierzchni Plutona i Charona, a także wiek geologiczny kraterów i innych elementów na powierzchni ciał. Kolor czerwonawy na - w rzeczywistości - ciemnym północnym biegunie Charona, przypisuje się węglowodorom i innym cząsteczkom z klasy związków chemicznych o nazwie tholiny. Cętkowane kolory na niższych szerokościach geograficznych wskazują na różnorodność terenów na powierzchni Charona.
[źrdóło: http://www.nasa.gov/image-feature/pluto-and-charon-shine-in-false-color]
Pluton i Charon w nieprawdziwych kolorach.
[Image Credit: NASA/APL/SwRI]


Poniżej jest to ostatni i najbardziej szczegółowy obraz Plutona wysłany do Ziemi przed momentem największego zbliżenia, które nastąpi 14.VII.2015 o godz. 07:49 EDT (13.48 naszego, warszawskiego czasu). Zdjęcie zostało wykonane 13 lipca 2015 roku, około 16 godzin przed momentem największego zbliżenia. Sonda była 476000 mil (766000 km) od powierzchni PLANETY.



Niżej - 14.VII.2015 -
NASA ŚWIĘTUJE MOMENT NAJWIĘKSZEGO ZBLIŻENIA SONDY NEW HORIZONS DO PLANETY PLUTON.


15 minut do spotkania z Plutonem.

 

4 minuty do spotkania z Plutonem.



50 sekund so spotkania z Plutonem



Niżej - astronauta Scott Kelly pracujący na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej ISS, bezpośrednio z Kosmosu składa gratulacje; trzyma w ręku model sondy New Horizons, w tle widać napis: "My other vehicle is on its way to Pluto."



Sonda New Horizons jest u celu...





Teraz sonda zbiera infromacje i przez najbliższe dni, tygodnie oraz miesiące będzie przekazywała je na Ziemię... (Dla stopniowo napływających zdjęć utworzyłam nowy rozdział p.t. "Pluton i jego księżyce" KLIK.)
 

Przejście do kolejnego rozdziału: 
"Czy na Plutonie panuje całkowita ciemność?" KLIK.

Poniżej: centrum operacyjne misji New Horizons (Mission Operations Center — “the MOC”). Kontrolerzy lotu sondy na Uniwersytecie Johnsa Hopkinsa w Laboratorium Fizyki Stosowanej (Applied Physics Laboratory - APL) w Laurel, od ponad 9 lat śledzą lot sondy.
[źródło zdjęcia - http://www.washingtonpost.com]


Niżej - misja New Horizons do Pasa Kuipera.



Niżej widać dzielną sondę New Horizons [Credit: NASA].






Teksty mojego autorstwa, które znajdują się na mojej stronie proszę wykorzystywać w celach niekomercyjnych, pod warunkiem
podania adresu mojej strony: astrolożka Jolanta Romualda Gałązkiewicz-Gołębiewska https://jolanta-golebiewska.pl.tl

MAPA STRONY (skrót):
PODRĘCZNIK ASTROLOGII PRAKTYCZNEJ - Jolanta Romualda Gałązkiewicz-Gołębiewska - ASTROLOGIA JAKO JĘZYK SYMBOLI - Jolanta Romualda Gałązkiewicz-Gołębiewska - Interpretacja horoskopu urodzeniowego - Interpretacja horoskopu prognostycznego - Interpretacja horoskopu porównawczego - Interpretacja horoskopu dziecka - Interpretacja horoskopu bez godziny urodzenia - Od czego zacząć naukę astrologii? - Żywioły w horoskopie - Jakości czyli krzyże w horoskopie - Polaryzacja czyli biegunowość znaków Zodiaku - Charakterystyka znaków Zodiaku - Hemisfery, czyli półkule w horoskopie - Kwadranty, czyli ćwiartki horoskopu - Domy, czyli sektory horoskopu - Ascendent - Władania, wygnania, wywyższenia i upadki planet- Znaczenie i klasyfikacja planet w astrologii- Merkury w 12 domu horoskopu - Mars w XII domu horoskopu - Gwiazdy stałe w astrologii - Reguły interpretacji astrologicznej - Tranzyty planet - Jaki kolor ma nasz Księżyc? - Jowisz i jego księżyce - Io, Kalisto, Europa i Ganimedes - Planeta karłowata Ceres i misja sondy Dawn - Lecę z misją NASA InSight na Marsa! - Pluton i misja sondy New Horizons - I LOVE PLUTO! - Aktualne zdjęcia oraz informacje z misji sondy New Horizons do Plutona i jego księżyca Charona - Czy na Plutonie jest ciemno? #Pluto Time - Jaki kolor ma Pluton? - Tranzyt Jowisza przez znak Wagi - Historia astrologii - astrologia w dawnej Polsce