Niżej podaję spis treści książki Olgierda Wołczka "Narodziny i rozwój Układu Słonecznego" (wydanie II, Alfa, Warszawa 1985).

- Słońce i materia w jego Układzie
- Przed świtem (Narodziny z gazu i pyłu. Planetozymale i protoplanety. Oczyszczanie Układu. Kontrowersje. Dawne i nowe koncepcje)
- Gwiazda Układu (W głębi słonecznego globu. Złota, czerwona i srebrzysta atmosfera. Przejawy aktywności. W bliższym i dalszym otoczeniu gwiazdy)
- Błękitna planeta ludzi (Planetarny magnes. Strumienie i wieńce cząstek. Ocean atmosferyczny. Powierzchnia i wnętrze planety)
- Księżyc - towarzysz Ziemi (Krajobrazy księżycowe. Jaki jest klimat Srebrnego Globu? Ewolucja i anatomia Księżyca. Skąd się wziął miesiąc?)
- Rozpalone pustkowie Merkurego (Najbliższy Słońcu. Kratery, skarpy i Równina Żaru. Mniejszy magnes planetarny. Żelazny glob w skalnej skorupie)
- Jutrzenka w osłonie obłoków (Siostrzane planety. W oceanie atmosfery. Raj czy pustynia?)
- Glob pyłowych zamieci (Magnetosfera Marsa. Otok gazowy planety. Chmury. Zamiecie pyłowe. Drugi Księżyc? Wypływanie lawy i wulkany-giganty. Wąwozy i kanały. Czy na Marsie były kiedyś rzeki? Tajemnica czap biegunowych. Mars w kolorach. Wnętrze globu. Czy na Marsie jest życie?)
- Planeta, której nie było (Mit Phaetona. Meteoroidy i ich ciała macierzyste)
- W potężnych polach Jowisza (Magnetosfera giganta. Pogoda na Jowiszu. Wszechocean wodoru. Pierścień Jowisza. Księżyce Jowisza)
- Świat dalekich planet-olbrzymów i małego Plutona (Planeta z kryzą. Chiron. Planeta dziwnych pór roku. Światy na krańcu Układu)
- Lodowe pochodnie
- Przyszłe losy Układu Słonecznego

Olgierd Wołczek (ur. 3 kwietnia 1922 w Toruniu, zm. 24 sierpnia 1982 w Warszawie) był polskim fizykiem, popularyzatorem astronautyki, współzałożycielem Polskiego Towarzystwa Astronautycznego, autorem kilkudziesięciu książek w większości poświęconych astronautyce.

Oto spis treści książki Jerzego S. Stodółkiewicza "We wnętrzu Wszechświata" (wyd. I, Wiedza Powszechna 1981).

Światło nośnikiem informacji:
- Skąd mamy wiadomości o Wszechświecie?
- Promieniowanie elektromagnetyczne
- Co niesie z sobą promień świetlny?
Ziemia:
- Ziemia oazą życia
- Kształt i rozmiary Ziemi
- Prawo powszechnego ciążenia i masa Ziemi
- Wnętrze Ziemi
- Gazowa otoczka Ziemi
- Przenikanie światła przez atmosferę Ziemi
- Warstwy atmosferyczne
- Jonosfera
- Magnetosfera
- Ziemia i kosmos
Słońce:
- Słońce ożywia Ziemię
- Słońce jako generator energii - Reakcje termojądrowe we wnętrzach gwiazd
- Droga promieniowania przez gwiazdę
- Fotosfera - widzialna część Słońca
- Chromosfera i korona
- Aktywność Słońca
Układ Planetarny:
- Niesieni wiatrem
- Merkury
- Wenus
- Układ Ziemia-Księżyc
- Mars
- Jowisz
- Saturn
- Uran
- Neptun
- Pluton
Gwiazdy:
- Jak daleko do gwiazd? - metody bezpośrednie
- Jasności gwiazd
- Typy widmowe i klasy jasności
- Wykres Hertzsprunga-Russella
- Gromady gwiazd
- Wykresy H-R gromad
- Narodziny gwiazd
- Spokojny okres życia gwiazd
- I Słońce będzie olbrzymem
- Czarne doły [tak autor nazywa czarne dziury]
- Gwiazdy neutronowe
- Białe karły
Galaktyka:
- Rozmiary i kształt Galaktyki
- Dysk i halo
- Jak obraca się Galaktyka
- Gaz i pył
- Ramiona spiralne
- W sercu Galaktyki
Wszechświat:
- Najbliżsi sąsiedzi
- Podstawowe cechy galaktyk
- Jak zmierzyć odległości galaktyk?
- Ekspansja Wszechświata
- Niezwykłe galaktyki
- Kosmologia a Wszechświat
- Teoretyczne modele Wszechświata
- Modele Wszechświata a obserwacje
- Przeżyjmy to jeszcze raz

Jerzy Stanisław Stodółkiewicz (ur. 23 maja 1933 w Piotrkowie Trybunalskim, zm. 26 lipca 1988 w Warszawie) był polskim astronomem, dyrektorem Centrum Astronomicznego im. Mikołaja Kopernika PAN.

Spis treści książki Zubrina i Wagnera "Czas Marsa", tytuł oryg.: The Case of Mars. The Plan to Settle the Red Planet and Why We Must (wyd. Prószyński i S-ka, Warszawa 1997).

- Projekt Mars Direct
- Od czasów Keplera do ery kosmicznej (Wyjście z ciemności. Podróże lunetą. Viking szuka życia. Po misji Vikingów. Z Marsa na Ziemię)
- Opracowanie planu
- Lot na Marsa (Misje szybkie i misje dobre. Kto poleci? Bezpośredni start. Zapasy dla załogi. Wykorzystać plany zapasowe, czy przerwać misję i wracać? Możliwości nowoczesnych technologii)
- Jak pokonać smoki i ominąć syreny (Niebezpieczeństwa związane z promieniowaniem. Stan nieważkości. Czynnik ludzki. Burze pyłowe. Groźba zakażenia Ziemi. Księżycowa syrena: dlaczego do lotu na Marsa nie są potrzebne bazy na Księżycu)
- Odkrywanie Marsa (Marsjańskie pojazdy. Produkcja paliwa na Marsie. Kontakt z bazą. Nawigacja na Marsie. Metody pomiaru czasu na Marsie. Telerobotyka: rozszerzenie zasięgu załogi. Marsjański kalendarz)
- Budowa bazy na Marsie (Założenie bazy. Krypty z cegły. Dom pod kopułą. Produkcja tworzyw sztucznych. Wytwarzanie szkła i materiałów ceramicznych. Czerpanie wody. Szanse zazielenienia Czerwonej Planety. Hutnictwo na Marsie. Kwestia energii. Znaczenie bazy dla transportu na duże odległości. Początki kolonizacji)
- Kolonizacja Marsa (Wyjątkowość Marsa. Handel międzyplanetarny. Zaludnianie Marsa. Handel marsjańskimi nieruchomościami. Analogie historyczne. Zaawansowany transport międzyplanetarny)
- Terraformowanie Marsa (Etapy terraformowania. Jak szybko z regolitu wydobędzie się atmosfera? Metody globalnego ocieplenia Czerwonej Planety. Ożywienie hydrosfery. Nasycanie planety tlenem.
- Widok z Ziemi
- Epilog - znaczenie marsjańskiego pogranicza
- Słowniczek terminów

Robertowi Zubrinowi, autorowi książki "Czas Marsa" poświęciłam artykuł Robert Zubrin - adwokat Marsa.

Tak oto wygląda spis treści książki Arthura C. Clarke'a "Śniegi Olimpu. Ogród na Marsie. Ilustrowana historia kolonizacji Marsa", tytuł oryg.: The Snows of Olimpus. A Garden on Mars (wyd. Prószyński i S-ka 1997).

- Podstawowe dane Marsa i Ziemi
- Prolog - przesłanie dla Marsa
- Wstęp
- Marsjańskie preludium
- Kurtyna idzie w górę [m.in. odkrycia misji Mariner i Viking]
- Lecieć tam
- Eksploracje wirtualne
- Śniegi Olimpu
- Otchłań Jutrzenki
- Labirynt Nocy
- Najdłuższa wiosna
- Cele i środki
- Dodatki

Sir Arthur Charles Clarke (ur. 16 grudnia 1917 roku w Minehead w Wielkiej Brytanii, zm. 19 marca 2008 roku w Kolombo na Sri Lance) był pisarzem fantastycznonaukowym (jego najbardziej znanym dziełem jest książka "2001. Odyseja kosmiczna", na podstawie której nakręcono film o tym samym tytule), popularyzatorem nauki i propagatorem astronautyki.

Spis książki Stephena Hawkinga "Czarne dziury. Wykłady im. Reitha dla BBC. Wstęp i komentarze David Shukman, redaktor naukowy BBC News", tytuł oryg.: Black Holes. The Reith Lectures (wyd. Zysk i S-ka, Poznań 2016; książeczka ma 80 stron oraz posiada ilustracje):
- Czy czarne dziury nie mają włosów
- Czarne dziury nie są aż tak czarne, jak się je przedstawia
- Miękkie włosy czarnych dziur

Spis książki Stephena Hawkinga "Krótka historia czasu. Od Wielkiego Wybuchu do czarnych dziur", tytuł oryg.: A Brief History of Time. From the Big Bang to Black Holes (wyd. Zysk i S-ka, Poznań 2015; książka ma 295 stron i posiada trochę ilustracji):

- Nasz obraz wszechświata
- Czas i przestrzeń
- Rozszerzający się wszechświat"
- Zasada nieoznaczoności
- Cząstki elementarne i siły natury
- Czarne dziury
- Czarne dziury nie są czarne
- Pochodzenie i los wszechświata
- Strzałka czasu
- Unifikacja fizyki
- Zakończenie
- Albert Einstein, Galileusz, Izaak Newton
- Słownik

Spis książki Stephena Hawkinga i Leonarda Mlodinova "Jeszcze krótsza historia czasu", tytuł oryg.: A Briefer History of Time (wyd. Zysk i S-ka, Poznań 2015; książka ma 224 strony i wiele kolorowych ilustracji):

- Myślenie o wszechświecie
- Nasz ewoluujący obraz wszechświata
- Natura teorii naukowej
- Wszechświat Newtona
- Zasada względności
- Zakrzywiona przestrzeń
- Rozszerzający się wszechświat
- Wielki Wybuch, czarne dziury i ewolucja wszechświata
- Grawitacja kwantowa
- Tunele czasoprzestrzenne i podróże w czasie
- Siły przyrody i unifikacja fizyki
- Albert Einstein, Galileusz, Izaak Newton
- Słownik

Oto fragmenty książki Stephena Hawkinga "Wszechświat w skorupce orzecha" (wyd. Zysk i S-ka, Poznań 2018; książka ma 155 stron i parę ilustracji).

"Einstein zajmował się fizyką kwantową jeszcze w latach dwudziestych, ale był bardzo zaniepokojony pracami Wernera Heisenberga z Kopenhagi, Paula Diraca z Cambridge i Erwina Schrödingera z Zurychu, którzy stworzyli zupełnie nowy obraz fizycznej rzeczywistości - mechanikę kwantową. Zgodnie z nową teorią małe cząstki nie mają dobrze określonego położenia i prędkości. Przeciwnie, im dokładniej mierzymy położenie cząstki, tym mniej dokładnie znamy jej prędkość, i na odwrót. Einstein nie mógł się pogodzić z tym, że w podstawowych prawach fizyki może tkwić przypadkowy, nieprzewidywalny element, i nigdy w pełni nie zaakceptował mechaniki kwantowej. Swoje odczucia wyraził w słynnym powiedzeniu Bóg nie gra w kości. Większość uczonych przyjęła jednak nowe prawa kwantowe, ponieważ pozwoliły one wyjaśnić bardzo wiele zjawisk, które wcześniej wydawały się całkowicie niezrozumiałe, a kwantowe przewidywania znakomicie zgadzały się z wynikami eksperymentów. Mechanika kwantowa stanowi fundament współczesnej chemii, biologii molekularnej i elektroniki, czyli całej techniki, która przemieniła świat w ciągu ostatnich pięćdziesięciu lat.
[...]
W celu wyjaśnienia, jak teoria kwantów opisuje czas i przestrzeń, wygodnie jest wprowadzić pojęcie czasu urojonego. Termin ten brzmi jak z powieści fantastycznonaukowej, ale ma bardzo dokładnie określone znaczenie matematyczne: jest to czas mierzony za pomocą tak zwanych liczb urojonych. Zwyczajne liczby rzeczywiste można przedstawić jako punkty na osi liczbowej biegnącej od lewej do prawej: zero w środku, dodatnie liczy rzeczywiste z prawej strony, ujemne liczby rzeczywiste z lewej strony.
Liczbom urojonym odpowiadają punkty na osi pionowej: zero w środku, dodatnie liczby urojone powyżej zera, ujemne liczby urojone poniżej zera. Liczby urojone należy uważać za nowy rodzaj liczb, które wymyślili matematycy i które nie mają żadnej fizycznej realizacji; nie można mieć urojonej liczby pomarańcz ani karty kredytowej o urojonym numerze.
Ktoś mógłby zatem pomyśleć, że liczby urojone to tylko matematyczna sztuczka, która nie ma żadnego związku z rzeczywistością. Jednak zgodnie z pozytywistyczną filozofią nie można powiedzieć, co jest rzeczywiste. Można tylko formułować matematyczne modele wszechświata, w którym żyjemy. Okazuje się, że matematyczny model, w którym wykorzystujemy czas urojony, pozwala przewidzieć nie tylko zjawiska, które już znamy z obserwacji, ale również takie, których nie udało się nam jeszcze zaobserwować, ale które uważamy za prawdopodobne z innych powodów.
[...]
Choć wydaje się, że wszechświat jest wszędzie jednakowy, z całą pewnością zmienia się w czasie. Fakt ten został stwierdzony dopiero w pierwszych latach XX wieku. Wcześniej sądzono, że wszechświat jest statyczny, czyli nie ulega żadnym zmianom. Jednak założenie, że wszechświat istniał wiecznie, prowadzi do absurdalnych wniosków. Gdyby gwiazdy świeciły nieskończenie długo, ogrzałyby cały wszechświat do takiej temperatury, jaką mają gwiazdy. Nawet nocą niebo byłoby tak jasne, jak tarcza Słońca, ponieważ niezależnie od wyboru kierunku obserwacji zawsze widzielibyśmy jakąś gwiazdę lub obłok pyłu rozgrzany do takiej samej temperatury, jak temperatura powierzchni gwiazdy.
Proste stwierdzenie, że nocą niebo jest ciemne, ma bardzo duże znaczenie. Wynika z niego, że wszechświat nie mógł istnieć wiecznie w obecnym stanie. Jakieś zdarzenie musiało spowodować "zapalenie" gwiazd w określonej chwili w przeszłości, co oznacza, że światło bardzo odległych gwiazd nie miało dość czasu, by do nas dotrzeć. To wyjaśnia, dlaczego nocne niebo nie jest całe tak jasne, jak tarcza Słońca."

Spis treści książki S. Hawkinga "Wszechświat w skorupce orzecha".

- Przedmowa
- Krótka historia teorii względności - o tym, jak Einstein stworzył podstawy dwóch fundamentalnych teorii XX wieku: ogólnej teorii względności i teorii kwantów
- Kształt czasu - zgodnie z ogólną teorią względności czas ma określony kształt; jak można to pogodzić z teorią kwantów?
- Wszechświat w skorupce orzecha - Wszechświat ma wiele historii, a każdą określa maleńki orzeszek
- Przewidywanie przyszłości - o tym, jak utrata informacji w czarnej dziurze może ograniczyć nasze możliwości przewidywania
- Ochrona przyszłości - czy możliwe są podróże w czasie? Czy cywilizacja o odpowiednim poziomie rozwoju może zmieniać przyszłość?
- Przyszłość - czy będziemy podróżować w przestrzeni? O tym, jak coraz szybciej będzie rosła złożoność układów biologicznych i elektronicznych
- Nowy świat bran - czy żyjemy w branie, czy jesteśmy tylko hologramem?
- Słowniczek

Wprost uwielbiam książkę "Gwiazdy i planety. Przewodnik miłośnika astronomii" (tytuł oryg.: The Nature Company Guides Skywatching, wyd. Muza, Warszawa 2005) Davida H. Levy'ego! Niżej podaję spis treści.

- Przedmowa. Wstęp
- Dzieje obserwacji nieba (Pierwsi astronomowie. Figury na niebie. Kartografia Kosmosu. Obserwowanie nieba dzisiaj)
- Gwiazdy i galaktyki (Kosmiczna pustka. Karły, olbrzymy i nadolbrzymy. Ewolucja gwiazd. Kosmiczne cmentarzyska. Gwiezdni towarzysze. Gromady gwiazd. Gwiazdy zmienne. Mgławice, śródgwiezdne obłoki. Droga Mleczna. Galaktyki)
- Narzędzia i metody obserwacji (Obserwacje okiem nieuzbrojonym. Niebo w mieście i na przedmieściach. Techniki obserwacyjne. Lornetka. Dobór sprzętu i jego użytkowanie. Praca z teleskopem. Astrofotografia. Komputery i gwiazdy. Wkład amatorów do nauki. Wielkie teleskopy)
- Zmiany na niebie (Niebo jako mapa. Ruch wirowy Ziemi. Czas i pory roku. Nazwy gwiazd. Jasność i barwa gwiazd. Ruchy Księżyca i planet. Zaćmienia Słońca i Księżyca. Spadające gwiazdy. Inne zjawiska na niebie)
- Przewodnik po niebie (Orientacja na niebie. Mapy nieba. Opis konstelacji od Andromedy do Vulpecula - gwiazdozbioru Liska)
- Podróż po Układzie Słonecznym (Narodziny Układu Słonecznego. Burzliwe Słońce. Księżyc, bliski towarzysz Ziemi. Merkury, planeta skrajności. Wenus, Gwiazda Wieczorna i Zaranna. Ziemia, kolebka życia. Mars, Czerwona Planeta. Jowisz, prawdziwy olbrzym. Saturn, Władca Pierścieni. Uran, przewrócona planeta. Błękitny Neptun. Pluton i... jeszcze dalej. Planetoidy, czyli małe planety. Komety, kosmiczni wędrowcy)
- Zgłębianie Wszechświata (Początek i koniec Wszechświata. Badania przestrzeni kosmicznej. Życie w Kosmosie)
- Dodatek - indeks i słowniczek

David H. Levy (ur. 22 maja 1948 w Montrealu) to kanadyjski astronom-amator i popularyzator nauki. Znany jest jako współodkrywca komety Shoemaker-Levy 9, która w 1994 roku spektakularnie zderzyła się z Jowiszem.

Kolejne książki Stephena Hawkinga
prezentuję na stronie "Książki o kosmosie cz.8