ASTROLOGIA - Jolanta Romualda G-Gołębiewska
https://jolanta-golebiewska.pl.tl

Uran - część 2.


ASTRONOMICZNE FAKTY O URANIE - część 2.
 
[Źródła dla tego rozdziału -
http://solarsystem.nasa.gov/ KLIK,
jak też Wikipedia.]
 
PIERŚCIENIE URANA
 
Uran - jak inne "gazowe olbrzymy" - posiada system pierścieni. Uran ma dwa zestawy pierścieni. Pierścienie Urana są słabe i prostopadłe do płaszczyzny ruchu obiegowego Urana wokół Słońca. Obecnie znanych jest trzynaście oddzielnych pierścieni, z których jedenaście jest bardzo wąskich - mają zaledwie kilka kilometrów szerokości. Pierścienie Urana zbudowane są z maleńkich drobin, jak i z większych kawałków o wielkości 1 metra, są one znacznie ciemniejsze niż materia pierścieni Saturna. Jak podaje Wikipedia: materia pierścieni Urana mogła stanowić kiedyś część księżyca (lub księżyców), który został zniszczony przez silne uderzenia innych ciał. Z wielu fragmentów materii, które powstały w wyniku tych zderzeń, przetrwały tylko nieliczne, krążące w ograniczonej liczbie stabilnych stref, odpowiadających obecnemu położeniu pierścieni.
 
 
Wewnętrzny system dziewięciu pierścieni Urana odkryto w 1977 roku, składa się on głównie z wąskich i ciemnych pierścieni. Voyager 2 znalazł dwa dodatkowe pierścienie wewnętrzne. Poniższe zdjęcie pierścieni Urana wykonała sonda Voyager 2, gdy była w cieniu Urana, w odległości 236 000 km  od niego. [Image Credit: NASA/JPL]

 
Zewnętrzny system dwóch pierścieni odkryto na zdjęciach z Teleskopu Kosmicznego Hubble'a w roku 2003. W roku 2006, obserwacje Hubble'a i Keck-a wykazały, że zewnętrzne pierścienie są w jasnych kolorach. Poniżej widać pierścienie Urana na zdjęciu wykonanym dzięki teleskopowi Kecka II w dniu 28 maja 2007 roku. [Image Credit: W. M. Keck Observatory (Marcos van Dam).]

 
Poniżej widać schemat pierścieni Urana
i wewnętrznej części układu satelitów.
Orbity i odcinek tarczy planety są w skali
[źródło: Wikipedia]

 
__________________________________
 
KSIĘŻYCE URANA
 
Uran ma 27 księżyców, których nazwy związane są z postaciami z dzieł wybitnego angielskiego poety i dramaturga Williama Szekspira (1564-1616) oraz poety angielskiego Oświecenia Aleksandra Pope (1688-1744).
 
Historia odkryć księżyców Urana:
 
- W latach 1787-1851 zostały odkryte cztery księżyce:
Titania i Oberon (dwa największe księżyce Urana odkryte przez Williama Herschela w 1787 roku;  Oberon wykazuje małe oznaki aktywności wewnętrznej, a na piętrach wielu jego kraterów pojawia niezidentyfikowany ciemny materiał), oraz
Ariel i Umbriel (odkryte przez William Lassella; Ariel jest najjaśniejszy i posiada prawdopodobnie najmłodszą powierzchnię, ma on kilka dużych kraterów i wiele małych, natomiast Umbriel jest bardzo stary i najciemniejszy z pięciu dużych Uranowych księżyców, ma on wiele starych, dużych kraterów oraz tajemniczy jasny pierścień na jednej stronie).
 
- Prawie sto lat minęło zanim odkryto kolejny księżyc Urana; w 1948 roku Gerard Kuiper znalazł Mirandę, najdziwniej wyglądający księżyc Urana - jego powierzchnia może wskazywać na częściowo stopione wnętrze, z którego lodowy materiał dryfuje w kierunku powierzchni. Miranda posiada gigantyczne wąwozy o głębokości 12 razy większej od głębokości the Grand Canyon - Wielkiego Kanionu Kolorado. Na jej powierzchni są obszary wyglądające bardzo staro, ale są także bardzo młode obszary, a ponadto istnieją tam tarasowe warstwy oraz tzw. korony - rozległe obszary równoległych szczelin, przypominających wyglądem tory wyścigowe.
 
- Sonda Voyager 2 odkryła w 1968 roku 10 księżyców Urana; to księżyce o następujących nazwach: Juliet, Puck, Cordelia, Ophelia (Kordelia i Ofelia to księżyce "pasterskie", pilujące pierścienia epsilon), Bianca, Desdemona, Portia, Rosalind, Cressida i Belinda.
 
- W latach 1997-2005 astronomowie odkryli kolejne maleńkie księżyce Urana.

 
Część księżyców Urana ma budowę skalno-lodową, ale skład wielu księżyców jest nieznany. Podczas gdy większość satelitów krążących wokół innych planet ma swoje nazwy z mitologii greckiej, księżyce Urana są wyjątkowe i otrzymały nazwy z innego źródła, jak wspomniałam, związane one są z twórczością Szekspira i Pope.

Oto nazwy wszystkich obecnie znanych (maj 2015) księżyców Urana:
1. Cordelia 
2. Ophelia 
3. Bianca 
4. Cressida 
5. Desdemona 
6. Juliet 
7. Portia 
8. Rosalind 
9. Mab 
10. Belinda 
11. Perdita 
12. Puck 
13. Cupid 
14. Miranda 
15. Francisco 
16. Ariel 
17. Umbriel 
18. Titania 
19. Oberon 
20. Caliban 
21. Stephano 
22. Trinculo 
23. Sycorax 
24. Margaret 
25. Prospero 
26. Setebos 
27. Ferdinand 
 
Poniżej - pokiereszowany i zmęczony księżyc Urana - Miranda, widać także "tory wyścigowe" na dużych obszarach; zdjęcia wykonane przez sondę Voyager 2 w dniu 24 stycznia 1986 roku. [Credit: NASA/JPL]





 
Poniżej widać usianą kraterami i dolinami powierzchnię Ariela, jednego z księżyców Urana. Zdjęcie zostało wykonane przez sondę Voyager 2 w dniu 24 stycznia 1986 roku.[Credit: NASA/JPL]

 
Poniżej znajduje się plakat dotyczący największego księżyca Urana - Tytanii.
 
Facts about Titania, moon of Uranus.
Source SPACE.com: All about our solar system, outer space and exploration.
 
__________________________________
 
Widoczność Urana według Wikipedii - W opozycji Uran jest widoczny gołym okiem na ciemnym niebie, i staje się łatwym celem, nawet w warunkach obserwacji miejskich za pomocą lornetki. Przez większe teleskopy amatorskie o średnicy obiektywu pomiędzy 15 i 23 cm planeta wygląda jak blady, cyjanowy (turkusowy) dysk z wyraźnym pociemnieniem brzegowym. Przy pomocy dużego teleskopu (ok. 25 cm lub większego) można dostrzec chmury na powierzchni, jak również niektóre z większych satelitów, jak Tytania i Oberon.
 
Poniższy obraz Urana i jego pierścieni oraz księżyców (w podczerwieni), uzyskano dzięki Kosmicznemu Teleskopowi Hubble'a w dniu 28 lipca 1997 roku. Pierścienie Urana są bardzo słabe w świetle widzialnym, ale dość widoczne w podczerwieni.  Najjaśniejszy pierścień, pierścień epsilon, ma zmienną szerokość wokół swego obwodu. [Credit: NASA Planetary Photojournal]

 
Jedynym statkiem kosmicznym, który odwiedził Urana jest Voyager  2 (voyager w jęz. polskim znaczy podróżnik). W 1986 roku statek ten przeleciał obok planety wtedy, gdy biegun południowy Urana wskazywał niemal bezpośrednio na Słońce i cała południowa hemisfera planety była skąpana w Słońcu, a hemisfera północna promieniowała ciepło w czerń przestrzeni kosmicznej. Najbliżej Urana Voyager 2 znalazł się 24 stycznia 1986 roku, była to odległość 81 500 kilometrów od szczytu chmur nad Uranem. Strona sondy Voyager to http://voyager.jpl.nasa.gov KLIK (jak niżej na obrazku).

 
Jak podaje Wikipedia: sonda Voyager 2 badała strukturę i skład chemiczny atmosfery Urana, odkryła 10 nowych księżyców Urana (Kordelia, Ofelia, Bianka, Kresyda, Desdemona, Julia, Porcja, Rozalinda, Belinda i Puk) i obserwowała wyjątkowe zjawiska pogodowe na planecie, związane z nachyleniem jej osi obrotu. Voyager badał również pole magnetyczne, jego nieregularną strukturę, nachylenie i unikatowy, skręcony „ogon magnetosferyczny” istniejący dzięki wyjątkowej orientacji osi Urana. Dokonał pierwszych szczegółowych obserwacji pięciu największych księżyców (Tytanii, Oberona, Ariela, Mirandy i Umbriela), sfotografował dziewięć znanych pierścieni, odkrył także dwa nowe.
 
Voyager 2 rozpoczął swą misję z przylądka Cape Canaveral Air Force Station dnia 20 sierpnia 1977 roku (14:29:44 UTC).  Przewiduje się, że zasilanie w energię elektryczną wystarczy do utrzymania funkcjonowania sondy i łączności z Ziemią do około 2025 roku. Po zbadaniu Urana i Neptuna, celem misji przedłużonej (tak zwanej Misji Międzygwiezdnej) eksploracja Układu Słonecznego poza planety zewnętrzne, do krańcowych obszarów heliosfery i, po przekroczeniu heliopauzy, dotarcie do lokalnego ośrodka międzygwiazdowego.

 
Przejście do następnego rozdziału: Neptun KLIK.
 
Poniżej jest 4-minutowy film o Uranie (jęz. polski).

 






Teksty mojego autorstwa, które znajdują się na mojej stronie proszę wykorzystywać w celach niekomercyjnych, pod warunkiem
podania adresu mojej strony: astrolożka Jolanta Romualda Gałązkiewicz-Gołębiewska https://jolanta-golebiewska.pl.tl

MAPA STRONY (skrót):
PODRĘCZNIK ASTROLOGII PRAKTYCZNEJ - Jolanta Romualda Gałązkiewicz-Gołębiewska - ASTROLOGIA JAKO JĘZYK SYMBOLI - Jolanta Romualda Gałązkiewicz-Gołębiewska - Interpretacja horoskopu urodzeniowego - Interpretacja horoskopu prognostycznego - Interpretacja horoskopu porównawczego - Interpretacja horoskopu dziecka - Interpretacja horoskopu bez godziny urodzenia - Od czego zacząć naukę astrologii? - Żywioły w horoskopie - Jakości czyli krzyże w horoskopie - Polaryzacja czyli biegunowość znaków Zodiaku - Charakterystyka znaków Zodiaku - Hemisfery, czyli półkule w horoskopie - Kwadranty, czyli ćwiartki horoskopu - Domy, czyli sektory horoskopu - Ascendent - Władania, wygnania, wywyższenia i upadki planet- Znaczenie i klasyfikacja planet w astrologii- Merkury w 12 domu horoskopu - Mars w XII domu horoskopu - Gwiazdy stałe w astrologii - Reguły interpretacji astrologicznej - Tranzyty planet - Jaki kolor ma nasz Księżyc? - Jowisz i jego księżyce - Io, Kalisto, Europa i Ganimedes - Planeta karłowata Ceres i misja sondy Dawn - Lecę z misją NASA InSight na Marsa! - Pluton i misja sondy New Horizons - I LOVE PLUTO! - Aktualne zdjęcia oraz informacje z misji sondy New Horizons do Plutona i jego księżyca Charona - Czy na Plutonie jest ciemno? #Pluto Time - Jaki kolor ma Pluton? - Tranzyt Jowisza przez znak Wagi - Historia astrologii - astrologia w dawnej Polsce