Jak nie uczyć się astrologii.

Jak nie należy uczyć się astrologii,
czyli parę uwag dla samodzielnie studiujących astrologię.

Studiując astrologię, absolutnie jak najbardziej sięga(j)my do wiedzy dawnych astrologów lub tych bardziej współczesnych uprawiających astrologię tradycyjną, ale mało jeszcze doświadczony uczeń astrologii nie powinien bezrefleksyjnie przyjmować wszystkich dogmatów astrologii tradycyjnej, ponieważ szybko może dojść do wniosku, że w zasadzie wszyscy jesteśmy/będziemy przestępcami lub chorymi umysłowo dewiantami, których czeka rychła śmierć.
Patrząc na Saturna, VIII czy XII dom, kwadratury i opozycje we własnym horoskopie urodzeniowym lub w horoskopach najbliższych, proszę nie doszukiwać się chorób, nieszczęść i strasznych proroctw!
Proszę pamiętać o tym, że bardzo wiele dawnych astrologicznych zasad - stereotypów nie znajduje obecnie potwierdzenia w życiu! Wiele starych reguł po prostu dziś się nie sprawdza. Wyraźnie podkreślam, że:

rozmaite tezy i reguły pochodzące z dawnej, klasycznej astrologii,
często są bardzo niekompatybilne do mentalności XXI-wiecznego człowieka.

Niegdyś astrolog był rzadkością i trudno było zweryfikować jego interpretacje i wykładnie. Dziś jest nas liczna rzesza, pojawiają się nowe publikacje obecnie praktykujących astrolożek i astrologów, i widzimy jak wiele z dawnych "mądrości" nie pasuje do współczesnego świata i do mentalności współczesnego człowieka.

Od czasów dawnych astrologia bardzo rozwinęła się, naturalnie podstawy są te same, lecz interpretacje nie są już takie ograniczone, jednoznaczne, w tym tak ostateczne i katastroficzne, jak niegdyś. Każda dziedzina nauki poszła do przodu (w tym medycyna i psychologia), człowiek jest mądrzejszy i światlejszy, a współczesna astrolożka - humanistka (współczesny astrolog - humanista) nie pretenduje już do roli wszystkowiedzącego. Mówiąc kolokwialnie - kiedyś łatwiej można było ludziom "wciskać kit" czy głupotę, teraz już nie.

"Astrologia musi szybko zweryfikować swe doktryny. Musi się unowocześnić, dostosować do przemian społecznych." - Astrolog Jacek Kaja "Astrologia czyli rozmowy o nadziei"

"Astrologia jest wiedzą żywą, dostosowującą się do zmieniających warunków. Największym błędem niektórych astrologów jest to, że powtarzają oni bezmyślnie zużyte już formuły i działania. Tak nie postępowali astrolodzy starożytni, można się o tym przekonać, czytając ich dzieła. Okazuje się, że nieustannie weryfikowali oraz aktualizowali swoją wiedzę. Gdy astrologia zaczęła odradzać się po okresie upadku w wiekach szesnastym i siedemnastym, okazało się jednak, że w tym okresie wniknęło do niej wiele nonsensów, a nawet różne gusła i inne zwyczajne bzdury.
Kandydatów na astrologów przestrzegałbym przed oczekiwaniem od wiedzy astrologicznej zbyt wiele. Astrologia może pomóc zrozumieć samego siebie, ale nie jest przecież sztuką magiczną, która rozwiąże nasze problemy bez naszego udziału. Wszystko zależy bowiem od nas, od naszej woli i chęci.
Na młodego astrologa czyhają rozmaite pułapki. Największą jest bezkrytyczne akceptowanie wszystkiego, co można przeczytać w literaturze astrologicznej, słowo w słowo. To błąd kardynalny. Trzeba być bardzo krytycznym wobec tego, co się czyta i tego, co się robi, wobec wyników swoich pierwszych prób w tym zawodzie. Przestrzegam także młodych kandydatów na astrologów przed myśleniem, że gdy zdobędą trochę wiedzy astrologicznej, to zdobyli już klucz niemal do magii. Astrologia pozwala prognozować, ale w taki sam sposób i z takimi rezultatami, jak meteorologia. Meteorolog, który porównuje szereg uzyskanych danych, wyciągając wnioski - często się myli. Swoją wiedzę trzeba więc stale poszerzać, aktualizować." - astrolog Jan Sar Skąpski

Ponadto mała uwaga od autorki książki "Horoskop astrologiczny dla bystrzaków", amerykańskiej astrolożki Rae Orion: "Przypuszczam, że jesteś osobą rozsądną; że od astrologii oczekujesz dogłębnego zrozumienia swojego otoczenia, a nie podania wygrywającego zestawu liczb z totolotka; że zdajesz sobie sprawę, iż astrologia nie ma nic wspólnego z losem ani nawet ze szczęściem. Astrologia zajmuje się szansami, możliwościami i skłonnościami."

Jeszcze jedno spostrzeżenie. Zauważyłam, że wiele osób początkujących w astrologii, interpretację horoskopu kojarzy z dopasowywaniem układów w horoskopie do konkretnych regułek; najpierw czytają konkretną regułkę dotyczącą konkretnego aspektu/konstelacji, a potem sprawdzają, czy taki aspekt/konstelacja/układ występuje w horoskopie.
Tak się nie robi, nikt tak nie uczy astrologii, w ten sposób nie można nauczyć się astrologii. Jeśli naprawdę dobrze i wszechstronnie pozna się podstawowe i uniwersalne zasady w astrologii (w tym znaczenie archetypów, uniwersalnych symboli oraz mitów), które były/są materiałem wyjściowym zarówno dla astrolożek/astrologów klasycznych, tradycyjnych, jak i współczesnych, humanistycznych, wówczas do interpretacji tego, co się widzi w danym horoskopie, nie potrzeba żadnych dodatkowych regułek.

"Jeśli ktoś zna podstawowe założenia astrologii, zna jej elementy, to potrzebne jest jeszcze doświadczenie, żeby wiedzieć które reguły gdzie zastosować." - astrolog Jacek Kaja

[Zachęcam wszystkich do ćwiczeń z astrologizacji (to przy okazji świetna zabawa), które trenują umiejętności myślenia symbolicznego (a nie wkuwania dogmatów na pamięć), tak niezbędnego przy interpretacji horoskopów.]

Teksty astrologiczne dostępne w Internecie na różnych astrologicznych stronach, mogą rozbudzić ciekawość, lecz na skutek ich wielkiej różnorodności, braku uporządkowania i wyrywkowości,
absolutnie nie nadają się do systematycznych studiów.

Uwaga! Polecam nie rozpoczynać nauki astrologii od tekstów Andrzeja Wesołowskiego,
które intensywnie krążą w Internecie,
ani od książek - z całym szacunkiem dla Pana - Leona Zawadzkiego (patrz: fotka powyżej).

Lektury te (skądinąd bardzo interesujące dla astrologów z doświadczeniem) uważam za wybitnie demotywujące dla osób, które nie miały wcześniej styczności z astrologią! Ponadto Pan Zawadzki NICZEGO TAK NAPRAWDĘ NIE WYJAŚNIAJĄC, podaje gotowe formułki w rodzaju: jeśli to..., to tamto, a jeśli tamto..., to owo. Książki Pana Zawadzkiego - oprócz wspomnianych sztywnych reguł - zawierają rozmaite opowieści, pisane językiem kwiecisto-zamaszystym, które bynajmniej nie są aż tak ciekawe dla początkujących w astrologii i nie wnoszą wiele do jej zrozumienia. Dodam też, że Pan Zawadzki ma swoisty kpiarsko-prześmiewczy styl, w którym niestety często czuję jakiś rodzaj arogancji, pychy, wyniosłości, a nawet wzgardy... Ponadto w książkach Pana Zawadzkiego bardzo przeszkadza mi częste podkreślanie osobistego światopoglądu Autora; Jego teksty obfitują w następujące określenia: Niebo, Bóg, Syn Boży, Ojciec, Chrystus, Przedwieczny, Pan, Opatrzność, Moc Stwórcza, Duch, Wiedza Objawiona - po prostu Pełną Gębą Astrologia Świątynna!
(To jest moja osobista opinia, do której mam prawo, tak samo, jak Pan Zawadzki ma prawo pisać w swoich książkach to, co chce, i jak chce. Przyznam, że od paru lat waham się nad złagodzeniem powyższej opinii, jednak czuję, że nie powinnam.)
Tak więc lektur Pana Zawadzkiego nie polecam osobom początkującym w nauce astrologii, natomiast dla obytych już w tej dziedzinie, mogą być to bardzo cenne pozycje! Podobnie jest z książką napisaną przez Pana Jana Sara (fotka niżej); nie sugeruj się atrakcyjnym wyglądem (tudzież tytułem) książki :-).